دانلود کتاب After Virtue: A Study in Moral Theory, Third Edition (به فارسی: پس از فضیلت: مطالعه ای در نظریه اخلاقی، چاپ سوم) نوشته شده توسط «Alasdair MacIntyre»
اطلاعات کتاب پس از فضیلت: مطالعه ای در نظریه اخلاقی، چاپ سوم
موضوع اصلی: فلسفه
نوع: کتاب الکترونیکی
ناشر: University of Notre Dame Press
نویسنده: Alasdair MacIntyre
زبان: English
فرمت کتاب: pdf (قابل تبدیل به سایر فرمت ها)
سال انتشار: 2007
تعداد صفحه: 305
حجم کتاب: 21 مگابایت
کد کتاب: 0268035040 , 9780268035044
نوبت چاپ: 3rd
توضیحات کتاب پس از فضیلت: مطالعه ای در نظریه اخلاقی، چاپ سوم
کتاب مک اینتایر نقدی مستمر از «پروژه مدرن» است. پروژه مدرن در قرن 17 و 18 به وجود آمد. متفکران سعی کردند اخلاق و فلسفه را بازنویسی کنند، اما به روشی جدید: با کنار گذاشتن اخلاق ارسطویی و یهودی-مسیحی، به یک خودمختاری اسکیزوفرنی پایان دادند. اکنون انسان به عنوان یک عامل خودمختار در نظر گرفته می شود که باید استقلال خود را بیشتر کند، اما باید در تضاد با سایر کارگزاران خودمختار که همچنین می خواهند از خودمختاری خود محافظت کنند، زندگی کند. پروژه مدرن در هسته خود یک پروژه خشونت آمیز است.
نقطه قوت کار مک اینتایر، انتقاد مستمر او از مدرنیته و سنت «حقوق طبیعی» است. او مفهوم «روایت» را به عنوان یک ابزار اخلاقی دوباره معرفی می کند. من ایده های اصلی را برجسته می کنم:
روح “حقوق بشر”
حقوق دارای ویژگی بسیار خاصی است و در برابر ایده جهانی بودن مقاومت می کند. زبان حقوق از قرنی به قرن دیگر و مکانی به مکان دیگر متفاوت است و در هر لحظه بیشتر منعکس کننده مطالبات جامعه است تا داستان بشریت. و هنگامی که تلاش می شود که حقوق از نظر وسعت جهانی باشد، آنها نه نیازهای بشریت، بلکه دستور کار نخبگان قدرتمند را منعکس می کنند. بحث حقوق را می توان بازسازی کرد، اما فقط بر اساس روایت جامعه محلی.
ساختارشکنی ارسطو
برخلاف منتقدانش، مک اینتایر برای بازگشت ساده لوحانه به ارسطو استدلال نمی کند. بلکه به مقاوم بودن سنت ارسطویی اشاره می کند و سپس به نقد کاستی های آن می پردازد. او از ارسطو به عنوان فویل علیه نیچه استفاده می کند. اهمیت فضیلت در این مرحله صرفاً نشان دادن این نیست که ارسطو آخرین کلمه در اخلاق است، بلکه نشان دادن این است که برای مدرنان سازگار غیرممکن است که فضیلت داشته باشند. یک فضیلت را فقط می توان در پرتو تلوهای آن درک کرد (184). “خوب” کالاهای “ما” را سفارش می دهد. بر این اساس، مدرنیته فاقد چنین تلوهایی است – یا بهتر است بگوییم تلوهای رقیب دارد.
اخلاق روایی
انسان حیوانی قصه گو است. ما با شخصیت های دیگر وارد زندگی می شویم و باید یاد بگیریم که آنها چه هستند تا بفهمیم دیگران چگونه به ما پاسخ می دهند (216). در اخلاق نقشی را که باید ایفا کنیم را یاد می گیریم. روایت من با روایت های دیگر اعضای جامعه در هم تنیده است. پس تلس به این تنوع روایات وحدت می بخشد. تلس به من اجازه می دهد تا کل روایت را ببینم و روایت به دیدگاه اخلاقی تلاش شده وضوح می بخشد (219).
پاسخ مک اینتایر
زندگی خوب چیست؟ زندگی خوب آن است که در جستجوی زندگی خوب صرف شود. فضایل لازم برای زندگی خوب به من امکان می دهد تا بفهمم زندگی خوب چیست (219). زندگی یک سفر است و فضیلت نقشه است.
نتیجه
کار مک اینتایر متراکم است و اغلب خواندن آن سخت است. بیشتر بحث های فلسفه تحلیلی از دست من رفت. در حالی که من کاملاً از انتقاد او از حقوق طبیعی لذت بردم، فکر می کنم او زمان زیادی را صرف آن کرد و سپس نتیجه گیری می توانست واضح تر باشد. بخش اخلاق روایت برجسته بود. برخلاف آنچه در پشت آن نوشته شده است، پس‌گفتار او واقعاً به ادغام ارسطو و الهیات کتاب مقدس نمی‌پردازد.
این اثر به عنوان یکی از مهمترین آثار فلسفی قرن بیستم، شایسته افتخار است.
The strength of MacIntyre’s work is his sustained critique of modernity and the “natural rights” tradition. He reintroduces the concept of “narrative” as an ethical tool. I will highlight the main ideas:
The Ghost of “Human Rights”
Rights have a highly specific character and are resistant to the idea of universality. The language of rights talk differs from century to century and place to place, at each moment reflecting more the demands of th community rather than the story of humanity. And when rights are attempted to be universal in scope, they reflect, not the needs of humanity, but the agenda of the powered elite. Rights talk can be rehabilitated, but only in terms of local community’s narrative.
Deconstructing Aristotle
Contrary to his critics, MacIntyre is not arguing for a naive return to Aristotle. Rather, he points out the resilience of the Aristotelian tradition and then critiques its shortcomings. He uses Aristotle as a foil against Nietzsche. The importance of virtue at this point is not simply to demonstrate that Aristotle is the last word in ethics, but to show that it is impossible for consistent moderns to be virtuous. A virtue can only be understood in light of its telos (184). “The” good orders “our” goods. Modernity, accordingly, lacks such a telos–or rather has competing teloi.
Narratival Ethics
Man is a story-telling animal. We enter life with other characters and we have to learn what they are in order to understand how others respond to us (216). In ethics we learn the role we are to play. My narrative is inter-locking with the narratives of other members of the community. The telos, then, gives unity to this diversity of narratives. The telos allows me to see the whole of the narrative and the narrative gives clarity to the attempted moral vision (219).
MacIntyre’s Answer
What is the good life? The good life is one spent seeking for the good life. The virtues necessary for the good life enables me to understand what the good life is (219). Life is a journey and virtue is the map.
Conclusion
MacIntyre’s work is dense and often hard to read. Most of the discussions of analytic philosophy were lost on me. While I thoroughly enjoyed his critique of natural rights, I think he spent too much time on it and then conclusion could have been clearer. The section on narratival ethics was outstanding. Contrary to the blurb on the back, his afterword really doesn’t deal with the integration of Aristotle and biblical theology.
This work deserves its pride of place as one of the most important philosophical works of the 20th century.
دانلود کتاب «پس از فضیلت: مطالعه ای در نظریه اخلاقی، چاپ سوم»
