دانلود کتاب Trust in Numbers (به فارسی: به اعداد اعتماد کنید) نوشته شده توسط «Theodore M. Porter»
اطلاعات کتاب به اعداد اعتماد کنید
موضوع اصلی: نظریه اعداد
نوع: کتاب الکترونیکی
ناشر: Princeton University Press
نویسنده: Theodore M. Porter
زبان: English
فرمت کتاب: pdf (قابل تبدیل به سایر فرمت ها)
سال انتشار: 1995
تعداد صفحه: 324
حجم کتاب: 2 مگابایت
کد کتاب: 9780691037769 , 0691037760
توضیحات کتاب به اعداد اعتماد کنید
تئودور پورتر این مشاهدۀ تحریک‌کننده را انجام می‌دهد که «عینیت» در فرهنگ سیاسی دموکراتیک مبتنی بر منافع رقیب بیشتر از فرهنگ‌های استبدادی ارزشمند است. او با مقایسه دو بوروکراسی، Corps des Ponts et Chaussees (CPS) در قرن نوزدهم فرانسه، و سپاه مهندسین ارتش (ACE) در آمریکای قرن بیستم، این را با شواهد زیادی – شاید بیش از حد – تأیید می کند.
CPS در وضعیت نخبگان خود امن بود. هیچ کس خارج از جامعه آنها قضاوت آنها را حدس نمی زد. تحصیلات دقیق ریاضی آنها بیشتر به عنوان مدرکی از سطح کلی فرهنگ، مانند دانش یونانی یا لاتین، عمل می کرد تا به عنوان لنز اصلی آنها برای مشاهده جهان. پورتر با تمرکز بر بحث‌های CPS در مورد قرارگیری مناسب خطوط راه‌آهن در فرانسه، نشان می‌دهد که مهندسان CPS از استدلال‌های کمی تنها به عنوان یکی از تکنیک‌های متقاعدکننده در میان بسیاری استفاده می‌کردند، و تنها به عنوان یک نوع ورودی از بسیاری از بسیاری که به آنها کمک می‌کرد تا قضاوت حرفه‌ای خود را تدوین کنند. OTOH، تصمیمات ACE در مورد استقرار سدها مورد حمله دائمی گروه‌های صنعتی مختلف، سایر بوروکراسی‌های فدرال، و نمایندگان کنگره بود که این منافع را نمایندگی می‌کردند. در نتیجه، ACE به تدریج به تحلیل‌های هزینه-فایده پناه برد که «عینی» بودند، به این معنا که از قوانین ثابت و منتشر شده پیروی می‌کردند (حتی اگر هنوز فرصت زیادی برای کمانچه کردن ارقام وجود داشت). در نهایت، ACE مفتخر شد که «امکانات نامشهود» را نادیده بگیرد – چیزهایی که به راحتی در قوانین جا نمی‌شوند – حتی اگر اشاره می‌شود، اینها باید برخی از مهم‌ترین ملاحظات برای تصمیم‌گیری در مورد سدسازی باشد. . این امر ACE را نه تنها با CPS، بلکه حتی با اکچوئرهای قرن نوزدهم، که پورتر نشان می‌دهد که به جداول آماری آنها به عنوان تنها یک ورودی در میان بسیاری از قضاوت‌های کمتر قابل اندازه‌گیری دیگر در تصمیم‌گیری در مورد اینکه چه کسی را بیمه می‌کنند، تکیه کرده است، در تضاد قرار می‌دهد. و مکاشفه جالب).
پورتر برای بحث های خود در مورد CPS و ACE به بسیاری از منابع اولیه مخفیانه و تخیلی، از جمله مجلات تجاری آکچوئری، خاطرات ساخت بخش های نسبتاً گسسته راه آهن، و حتی مسخره های فرانسوی قرن نوزدهم (برای نشان دادن نگرش های مردمی نسبت به آماردانان) تکیه کرد. با این حال، طولانی بودن و عمق توصیفات او از بحث‌های مربوط به خطوط راه‌آهن و سدها برای اثبات ادعایش بیش از حد بود، زیرا ماهیت تصمیم‌ها کمتر از سبک استدلال بوروکراسی‌ها اهمیت داشت. خواندن این قسمت ها نیز اغلب آزاردهنده است، زیرا کتاب شامل یک نقشه، نمودار یا تصویری از هر نوع نیست. من واقعاً آرزو می کردم که او بسیاری از جزئیات را حذف می کرد یا حداقل آنها را به یک آپاندیس منتقل می کرد.
در پایان کتاب، پورتر پایان نامه خود را گسترش می دهد تا ساختار اجتماعی کمیت ها را در علوم اجتماعی و علوم آزمایشگاهی، به ویژه علوم فیزیکی، شامل شود. این باعث شد که این کتاب از زمان انتشار آن در سال 1994 صدها بار مورد استناد قرار گرفته باشد. ، نسبتاً عجله دارد. عمدتاً به منابع ثانویه متکی است و از 230 صفحه متن فقط 30 صفحه آخر را اشغال می کند. اینجا جایی است که جزئیات بیشتر موهبت بود.
در مورد سبک، در سراسر کتاب کاملاً سنگین و سفت است. برخلاف فیلیپ میرووسکی، که بسیاری از موضوعات و دغدغه‌هایش شبیه به پورتر است، اما حتی زمانی که پر زرق و برق است، موفق می‌شود خنده‌دار باشد، پورتر همیشه در اینجا طوری به نظر می‌رسد که انگار موضوع خود را بیش از حد جدی می‌گیرد. (شاید او از زمان نوشتن این اثر دلسرد شده است؟) تشدید مشکل سبکی، یا شاید ایجاد آن، این است که به نظر می‌رسد پورتر هرگز نظریه‌پرداز فرهنگی را که دوست نداشته باشد ملاقات نکرده است. حتی یک انحراف غیرضروری، اما از نظر سیاسی درست، در مورد چندفرهنگی وجود دارد که با اشاره به میشل فوکو کامل شده است. و انتظار داشته باشید که از جمله پایانی کتاب متحیر شوید، مگر اینکه تفاوت بین Gesellschaft و Gemeinschaft (به آلمانی، نه کمتر) را بدانید، که در هیچ کجا توضیح داده نشده یا حتی قبل از این نقطه اوج ذکر نشده است. اینکه پورتر در لحظه‌ای که باید توپ را به بیرون از پارک بزند، با چنین اشاره‌ای عاقلانه به پایان می‌رسد، نمونه‌ای ناگوار از رویکرد ماندارین کتاب است.
The CPS was secure in its elite status; no one outside their community was second-guessing their judgment. Their rigorous mathematical education served more as evidence of a general level of culture, like knowledge of Greek or Latin, than as their main lens for viewing the world. By focusing on CPS debates about the appropriate placement of rail lines in France, Porter shows that CPS engineers used quantitative arguments as only one persuasive technique among many, and as only one type of input out of many that helped them to formulate their professional judgment. OTOH, the ACE’s decisions about dam placements were under constant attack from various industry groups, other Federal bureaucracies, and the Congressmen who represented those other interests. As a result, the ACE gradually took refuge in cost-benefit analyses that were “objective” in the sense that they followed fixed and published rules (even if there was still a lot of opportunity to fiddle the figures). Ultimately, the ACE became proud to ignore “intangibles” — the stuff that doesn’t fit so easily into the rules — even though, it is hinted, these should have been some of the most important considerations for the dam-placement decisions. This put the ACE in contrast not only to the CPS but even to 19th Century actuaries, whom Porter shows to have relied on their statistical tables as only one input among many other, less quantifiable judgments in making decisions about whom to insure (a quite surprising and interesting revelation).
Porter relied on many arcane and imaginative primary sources for his discussions of CPS and ACE, including actuarial trade journals, memoirs of the construction of rather discrete railway segments, and even 19th Century French farces (to illustrate popular attitudes toward statisticians). However, the extreme length and depth of his descriptions of the debates about rail lines and dams were overkill to make his case, since the substance of the decisions was less important than the bureaucracies’ style of argumentation. These passages are also often excruciating to read, since the book doesn’t include a single map, diagram or illustration of any kind. I really wished he’d omitted many of the details or at least relegated them to an appendix.
At the end of the book, Porter expands his thesis to include the social construction of quantities in social science and laboratory science, especially physical science. That’s led to this book having been cited hundreds of times since its publication in 1994. (It was a cite in such a context that led me to read the book, in fact.) But his presentation of the expanded thesis, while suggestive and intriguing, is relatively rushed. It relies mainly on secondary sources and occupies only the last 30 pages out of 230 pages of text. Here is where more detail would have been a blessing.
As for style, it’s quite heavy and stiff throughout the book. Unlike Philip Mirowski, many of whose themes and concerns are similar to Porter’s, but who manages to be funny even when he’s being pompous, Porter always sounds here as if he takes his subject too seriously. (Maybe he’s lightened up since writing this work?) Compounding the stylistic problem, or maybe causing it, is that Porter seems never to have met a cultural theorist he didn’t like. There’s even an unnecessary, but politically correct, digression on multiculturalism, complete with reference to Michel Foucault. And expect to be puzzled by the book’s concluding sentence unless you know the difference between Gesellschaft and Gemeinschaft (in German, no less), which is nowhere explained or even mentioned prior to this culminating point. That Porter ends with such an erudite reference at the very moment when he should be hitting the ball out of the park is an unfortunate epitome of the book’s mandarin approach.
دانلود کتاب «به اعداد اعتماد کنید»
