دانلود کتاب The Literary Mind (به فارسی: ذهن ادبی) نوشته شده توسط «Mark Turner»
اطلاعات کتاب ذهن ادبی
موضوع اصلی: 1
نوع: کتاب الکترونیکی
ناشر: Oxford University Press
نویسنده: Mark Turner
زبان: English
فرمت کتاب: pdf (قابل تبدیل به سایر فرمت ها)
سال انتشار: 1996
تعداد صفحه: 198
حجم کتاب: 11 مگابایت
کد کتاب: 0195104110 , 9780195104110 , 9780585338019
نوبت چاپ: First Edition
توضیحات کتاب ذهن ادبی
همانطور که منتقدان قبلی مشاهده کردند، اگرچه این کتاب هشت فصل است، شما واقعاً برای دریافت پیام نیازی به خواندن کل کتاب ندارید – زیرا هر چقدر هم که برخی از خوانندگان رادیکال فکر کنند، ایده اصلی واقعاً زیاد نیست. p>برای خلاصه کردن کل تجارت:
1. چامسکی می‌گوید که ما فقط می‌توانیم دستور زبان را با فرض وجود یک اندام ذهنی توضیح دهیم که هیچ‌کس آن را شناسایی یا قرار نداده است و به گفته چامسکی، بدون بهره‌مندی از پیش‌ماده یا تأثیر انتخاب طبیعی، فقط «ظاهر» شده است. .
2. پینکر و بلوم با استناد به انتخاب طبیعی به عنوان “پدر” دستور زبان، احتمال وقوع چنین رویدادی را تغییر داده اند.
3. ترنر می‌گوید که هر دو دیدگاه فوق‌العاده بعید (هرچند غیرممکن نیست) و «تیغ اوکام را با کلاه جادویی خدا عوض می‌کند».
4. اندام دستور زبان اسطوره ای مورد نیاز نیست زیرا درک نحوه عملکرد تمثیل می تواند ظهور هر دو زبان و دستور زبان را توضیح دهد.
بقیه کتاب در مورد، و در و در ادامه، در مورد چیزی بیشتر از این ایده است که ما می توانیم درک کنیم. چرا مثل ها با درک این موضوع قابل درک هستند که معنا مستقیماً از منبع (مثل) به هدف (زندگی “واقعی”) منتقل نمی شود، بلکه از طریق یک فرآیند “آمیختگی” میانی می گذرد.
این تا حدودی با ادعاهای گسترده در تضاد است. در مقدمه:
“در این کتاب، من مکانیسم‌های تمثیل را بررسی می‌کنم. من جزئیات فنی علوم مغز و علوم ذهنی را بررسی می‌کنم که استفاده ما از مثل را همانطور که فکر می‌کنیم، اختراع می‌کنیم، برنامه‌ریزی می‌کنیم، تصمیم می‌گیریم، استدلال می‌کنیم. من فعالیت مَثَل را تجزیه و تحلیل می‌کنم، منشأ آن را بررسی می‌کنم، در مورد پایه‌های بیولوژیکی و تکوینی آن حدس می‌زنم و دامنه آن را نشان می‌دهم. در فصل آخر، این امکان را بررسی می‌کنم که زبان منشأ تمثیل نیست، بلکه منبع آن است. محصول پیچیده.”
خب، من برای موافقت با پیشنهاد پروفسور ترنر آماده به کتاب آمدم، و هنوز هم موافقم – اما نه بر اساس این حجم کم. 166 صفحه (به اضافه یادداشت ها)، این کتاب تمایل دارد موضوع خود را در همه زمینه ها بررسی کند. و این واقعیت که نویسنده برای توصیف منبع -> فضای ترکیبی -> مدل هدف – بدون یک نمودار به عقب برمی گردد! (چقدر می‌توانید «ادبی» داشته باشید) – فضای موجود برای هر بحث دیگری را به حداقل می‌رساند.
اگر نویسنده زبان انگلیسی را بهتر درک کند، کمک می‌کند. عبارات متعددی که به نظر او فکر می‌کند هر روز به زبان خوانده می‌شوند که انگار برای تناسب با بحث اختراع شده‌اند، مانند «او تقریباً به نقطه‌ای رسیده بود که کار را در دست داشته باشد». ترجمه او از پروست این عبارت را تولید می کند: «باید خودم بیش از حد خوابیده باشم» – هرکول پوآرو کامل، اما نه انگلیسی معمولی، فکر می کنم. و او شروع به بازنویسی زبان انگلیسی کرده است تا از عباراتی مانند “وقتی کسی را می بینیم که در حال نگاه کردن به سمتی است مبهوت می شود …” استفاده می کند. حالا یک نفر می تواند مبهوت شود، و یک نفر می تواند کسی یا چیز دیگری، مانند اسب های ضرب المثل را مبهوت کند. اما باید اعتراف کنم که نمی دانستم کسی می تواند مبهوت شود.
منظور من، هرچقدر هم که این انتقادها به نظر می رسد، این است که *این تصور را داشتم که کتاب با عجله نوشته شده و هرگز توسط نویسنده به درستی ویرایش نشده است. آیا این نقل قول آخر واقعاً باید به عنوان مثال “وقتی می بینیم کسی شروع می کند به عنوان …” خوانده می شد؟
در عمل، خود کتاب، هرچند کوتاه است، ممکن است از استفاده از تیغ اوکام سود قابل توجهی برده باشد.
بنابراین، یک پایان‌نامه جالب، *برخی* مطالب حمایتی خوب، اما به طور جدی با ارائه ضعیف تضعیف شده است.
قطعاً برای دانشگاهیان.
To summarise the whole business:
1. Chomsky says that we can only explain grammar by assuming the existence of a mental organ which no-one has identified or located and wich, according to Chomsky, sprang into existence without the benefit of precursor or the influence of natural selection, just “appeared”.
2. Pinker and Bloom have modified the gross unlikelihood of any such event by invoking natural selection as the “father” of grammar.
3. Both views of both incredibly unlikely (though not impossible), says Turner, and “trades Occam’s razor for God’s magic hat”.
4. The mythical grammar organ is not needed because understanding how parable works can explain the rise of both language and grammar.
The rest of the book rambles on, and on, AND ON, about not much more than the idea that we can understand why parables are comprehensible by understanding that meaning does not transfer directly from the source (the parable) to the target (“real” life) but goes through an intermediate “blending” process.
This conflicts, somewhat, with the sweeping claims in the Preface:
“In this book, I investigate the mechanisms of parable. I explore technical details of the brain sciences and the mind sciences that cast light on our use of parable as we think, invent, plan, decide, reason, imagine and persuade. I analyze the activity of parable, inquire into its origin, speculate about its biological and developmental bases, and demonstrate its range. In the final chapter, I explore the possibility that language is not the source of parable but instead its complex product.”
Well, I came to the book prepared to agree with Professor Turner’s proposition, and I still do – but NOT on the basis of this thin volume.
Not surprisingly, despite the small font, in only 166 pages (plus notes), the book tends to skim its subject in all areas. And the fact that the author keeps going back to describe the source -> blending space -> target model – without a single diagram! (how “literary” can you get) – serves to minimise the space available for any other discussion.
It would also help if the writer had a better grasp of the English language. Numerous expressions which he seems to think are every day language read as though they were invented to fit the discussion, such as “he had almost arrived at the point of having the job in hand”. His translation of Proust produces the phrase “I must have overslept myself” – perfect Hercule Poirot, but not regular English, I think. And he has begun to rewrite the English language so as to use phrases like “When we see someone startle as he looks in some direction …”. Now a person can BE startled, and a person can startle someone or something else, such as the proverbial horses; but I must confess that I was not aware that someone could startle.
My point, pedantic as these criticisms may appear, is that I got the *impression* that the book was written in a hurry and never properly edited by the author. Should that last quotation have actually read “When we see someone start as …” for example?
In practise, the book itself, short though it is, might have benefitted considerably from the use of Occam’s razor.
So, an interesting thesis, *some* good supporting material, but seriously undermined as a whole by poor presentation.
Definitely one for the academics.
