کتاب الکترونیکی

تلاش مجدد گالیله، 1633-1992

Retrying Galileo, 1633-1992

دانلود کتاب Retrying Galileo, 1633-1992 (به فارسی: تلاش مجدد گالیله، 1633-1992) نوشته شده توسط «Maurice A. Finocchiaro»


اطلاعات کتاب تلاش مجدد گالیله، 1633-1992

موضوع اصلی: تاریخ، خاطرات، زندگینامه

نوع: کتاب الکترونیکی

ناشر: University of California Press

نویسنده: Maurice A. Finocchiaro

زبان: English

فرمت کتاب: pdf (قابل تبدیل به سایر فرمت ها)

سال انتشار: 2005

تعداد صفحه: 499

حجم کتاب: 5 مگابایت

کد کتاب: 9780520242616 , 0520242610

نوبت چاپ: 1

توضیحات کتاب تلاش مجدد گالیله، 1633-1992

این کتاب البته به عنوان مجموعه ای از متون اولیه ارزشمند است. با این حال، Finocchiaro راضی به ویرایشگر بودن نیست و در عوض مداخله مکرر و مداخله جویانه و نه همیشه بسیار هوشمندانه است. برای مثال، من در مورد رد بسیار مبهم فینوکیارو از تصویر کوستلر از گالیله در خوابگردها نظر خواهم داد.

—- مغالطه بودن استدلال جزر و مدی گالیله برای هلیومرکزی.

“اشتباه آدم کاهی در شرح کوستلر از بحث جزر و مد آشکارتر است. آنچه او ارائه کرد یک استدلال نامنسجم بود که کاریکاتور اصلی را نشان می داد؛ اما ارائه فقط سطحی بودن خوانش کوستلر را اثبات می کند، نه مغالطه آمیز بودن استدلال گالیله را. البته جای سوالی نیست که گالیله معتقد بود که جزر و مد ناشی از حرکت زمین است، و ما اکنون می دانیم که این درست نیست. استنباط می شود … ارزیابی کوستلر نیز پس از این رویداد غیربهنگام و عاقلانه بود.” (ص 311)

فینوکیارو هیچ مدرک تاریخی برای همه این اتهامات ارائه نمی دهد. این امر به ویژه طعنه آمیز است، زیرا او با تحقیر از کتاب کوستلر به عنوان داشتن «همه تدابیر علمی (اشاره ها، پاورقی ها، و غیره) صحبت می کند» (ص 308). برای کسانی که به سوابق واقعی تاریخی به جای ادعاهای بی‌ثبات فینوکیارو اهمیت می‌دهند، واضح است که استدلال کوستلر نه یک کاریکاتور است، نه بر ادعا متمرکز است تا استدلال، نه نابهنگام، و نه عاقلانه پس از واقعه. در عوض، کوستلر صرفاً یک انتقاد استاندارد و دقیق از گالیله را تکرار می کند که بلافاصله توسط معاصران گالیله مطرح شد و از آن زمان تاکنون بی پاسخ مانده است:

[این استدلال] در اوایل سال 1633 توسط گروهی از فیزیکدانان فرانسوی بیان شد، که ژان ژاک بوچارد از آنها به گالیله نوشت: آنها توجه را به مشکلی که توسط چندین عضو در مورد پیشنهادی که شما مطرح می کنید جلب می کنند که جزر و مد توسط شما ایجاد می شود. ناهمواری حرکت قسمت های مختلف زمین.آنها اذعان دارند که این قسمت ها هنگام پایین آمدن در جهت حرکت سالانه با سرعت بیشتری حرکت می کنند تا زمانی که در جهت مخالف حرکت می کنند.اما این شتاب فقط نسبت به حرکت سالیانه؛ نسبت به بدنه زمین و همچنین آب، اجزاء همیشه با سرعت یکسانی حرکت می کنند، بنابراین می گویند که درک این که چگونه قسمت هایی از زمین که همیشه در زمین حرکت می کنند دشوار است. به همین ترتیب نسبت به خود و آب، می تواند حرکات مختلفی را به آب تحت تأثیر قرار دهد.» (به نقل از شی، انقلاب فکری گالیله، ص 176)

—- تاکتیک های بلاغی گالیله.

کوستلر برای حمایت از ادعای خود مبنی بر اینکه گالیله در استدلال شفاهی از تاکتیک لفاظی کوته بینانه و ناکارآمد برای تمسخر حریف و دشمن ساختن او استفاده کرد، از [کوئرنگو] نقل قول کرد: «… چیزی که من بیش از همه دوست داشتم این بود که قبل از پاسخ به مخالفان. دلایل، آنها را تقویت کرد و خود آنها را با زمین های جدیدی که شکست ناپذیر به نظر می رسید، تقویت کرد، به طوری که با تخریب آنها، مخالفان خود را مضحک تر جلوه داد. تکنیکی که کوئرنگو بیشتر دوست داشت، در واقع تکنیکی بسیار سالم، عاقلانه و مناسب است؛ این واقعاً به منزله اهتمام به دوری از مغالطه آدم کاهی است؛ یعنی قبل از انتقاد از حریف، نشانه یک منتقد جدی است که ابتدا تقویت شود. استدلال مخالف را تا آنجا که ممکن است و آن را به خیرخواهانه ترین شکل تفسیر کنید؛ با این کار، انتقاد شخص واقعاً استدلال را تضعیف می کند، نه اینکه کاریکاتور خود را که برای آسان کردن کار خود اختراع شده است، از بین ببرد. موقعیتی که حریف مجبور نیست «مضحک‌تر به نظر برسد»، بلکه به‌عنوان کسی به تصویر کشیده می‌شود که دارای استدلال‌های قابل قبول و دلایل خوبی است، که با این وجود نامعتبر و نادرست هستند. جنبه‌هایی که در واقع کمتر مؤثر و کوته‌بینانه‌تر بودند، اما باز هم، آنچه نشان می‌دهد سطحی‌نگری و تمایل کوستلر به بازسازی‌های آدم کاهی است و نه یک نقص واقعی در رفتار گالیله.» (ص 311-312)

«سطحی نگری» کاملاً به فینوکیارو مربوط می شود، که هیچ مدرکی مبنی بر اینکه این سخنان ساده از سخنرانی های فلسفه 101 او هر گونه مبنای تاریخی دارند ارائه نمی دهد. همان‌طور که خود فینوکیارو اذعان می‌کند، بازسازی او حتی به‌طور آشکار با همان نقل قولی که آن را به‌وجود آورده، همخوانی ندارد (“علی‌رغم آنچه کوئرنگو می‌گوید…”). اگر این بازسازی اسراف‌آمیز دقیق است، پس چرا نمونه‌هایی از قسمت‌هایی را ارائه نمی‌دهیم که در آن گالیله نگران اجتناب از مغالطه انسان کاهی است؟ هیچ کدام در دسترس نیستند. با این حال، نمونه های خلاف آن فراوان است. یکی از نمونه‌های توصیفی، طنز معروف گالیله در مورد بابلی‌هایی است که تخم‌مرغ‌ها را در بند می‌پزند. حفظ این نکته که تاریکی‌هایی مانند این نمایش «صوت، عاقلانه و مناسب» نگرانی برای جلوگیری از مغالطه انسان کاهی آشکارا خنده‌دار است.


This book is of course valuable as a collection of primary texts. However, Finocchiaro is not content to be an editor and instead interferes frequently and intrusively, and not always very intelligently. For illustration, I shall comment on Finocchiaro’s very obtuse dismissal of Koestler’s portrayal of Galileo in the Sleepwalkers.

—-Fallaciousness of Galileo’s tidal argument for heliocentrism.

“The straw-man fallacy is most obvious in Koestler’s account of the tidal argument. What he presented was an incoherent piece of reasoning that caricatures the original; but the presentation proves only the superficiality of Koestler’s reading, not the fallaciousness of Galileo’s reasoning. There is no questions, of course, that Galileo held that the tides are caused by the earth’s motion, and that we now know this is not true. But the falsity of a claim cannot be equated with the fallaciousness of the reasoning from which the claim was inferred … Koestler’s evaluation was also anachronistic and wise after the event.” (p. 311)

Finocchiaro offers no historical evidence whatsoever for all these accusations. This is especially ironic since he condescendingly speaks of Koestler’s book as having “all the trappings of scholarship (references, footnotes, etc.)” (p. 308). For those who care about the actual historical record rather than Finocchiaro’s unsubstantiated assertions, it is clear that Koestler’s argument is neither a caricature, nor focused on the claim rather than the argument, nor anachronistic, nor wise after the event. Instead, Koestler is simply repeating a standard, accurate critique of Galileo that was raised immediately by Galileo’s contemporaries and has stood unanswered ever since:

“[This argument] was expressed as early as 1633 by a group of French physicists, of whom Jean-Jaques Bouchard wrote to Galileo: ‘They draw attention to a difficulty raised by several members about the proposition you make that the tides are caused by the unevenness of the motion of the different parts of the earth. They admit that these parts move with greater speed when they descend along the line of direction of the annual motion than when they move in the opposite direction. But this acceleration is only relative to the annual motion; relative to the body of the earth as well as to the water, the parts always move with the same speed. They say, therefore, that it is hard to understand how the parts of the earth, which always move in the same way relative to themselves and the water, can impress varying motions to the water.'” (Quoted from Shea, Galileo’s Intellectual Revolution, p. 176)

—-Galileo’s rhetorical tactics.

“To support his claim that in oral argument Galileo used the shortsighted and ineffective rhetorical tactic of ridiculing an opponent and making an enemy out of him, Koestler quoted [Querengo]: ‘… What I liked most was that, before answering the opposing reasons, he amplified them and fortified them himself with new grounds which appeared invincible, so that, in demolishing them subsequently, he made his opponents look all the more ridiculous.’ The technique that Querengo liked best is actually a very sound, wise, and proper one; it really amounts to being concerned to avoid the straw-man fallacy; that is, before criticising an opponent, it is a sign of serious critic to first strengthen the opposing argument as much as possible and interpret it in the most charitable manner; by so doing, one’s criticism will really undermine the argument, rather than destroying one’s own caricature invented to make one’s own task easy. Despite what Querengo says, in such a situation the opponent is not made to ‘look all the more ridiculous’ but rather is portrayed as someone who holds plausible arguments and good reasons, which are nevertheless invalid and incorrect. However, Koestler completely overlooked this aspect of Galileo’s tactics and instead focused on other aspects that were indeed less effective and more shortsighted. But again, what that shows is Koestler’s superficiality and penchant for straw-man reconstructions rather than a real flaw in Galileo’s behavior.” (pp. 311-312)

The “superficiality” lies entirely with Finocchiaro, who provides no evidence that these platitudes from his Philosophy 101 lectures have any historical basis whatever. Indeed, his reconstruction is even blatantly inconsistent with the very quotation that occasioned it, as Finocchiaro himself admits (“despite what Querengo says…”). If this extravagant reconstruction is accurate, then why not offer some examples of passages where Galileo is concerned with avoiding the straw man fallacy? None are forthcoming. Examples of the contrary, however, abound. An illustrative one is Galileo’s famous tirade about Babylonians cooking eggs in slings. To maintain that tirades such as this display “sound, wise, and proper” concern to avoid the straw man fallacy is patently laughable.

دانلود کتاب «تلاش مجدد گالیله، 1633-1992»

مبلغی که بابت خرید کتاب می‌پردازیم به مراتب پایین‌تر از هزینه‌هایی است که در آینده بابت نخواندن آن خواهیم پرداخت.

برای دریافت کد تخفیف ۲۰ درصدی این کتاب، ابتدا صفحه اینستاگرام کازرون آنلاین (@kazerun.online ) را دنبال کنید. سپس، کلمه «بلیان» را در دایرکت ارسال کنید تا کد تخفیف به شما ارسال شود.