دانلود کتاب On Film (به فارسی: روی فیلم) نوشته شده توسط «Stephen Mulhall»
اطلاعات کتاب روی فیلم
موضوع اصلی: فلسفه
نوع: کتاب الکترونیکی
ناشر: Routledge
نویسنده: Stephen Mulhall
زبان: English
فرمت کتاب: pdf (قابل تبدیل به سایر فرمت ها)
سال انتشار: 2008
تعداد صفحه: 285
حجم کتاب: 2 مگابایت
کد کتاب: 0203928520 , 0415441536 , 9780415441537 , 9780203928523
نوبت چاپ: 2nd ed
توضیحات کتاب روی فیلم
کتاب کوچک عالی استیون مولهال در مورد فیلم در واقع شرحی جامع از ماهیت فیلم یا مطالعات فیلم نیست (اگرچه به طرق مهمی به تعدادی از موضوعاتی که بسیار مرتبط با حوزه مطالعات فیلم هستند) پرداخته است. فیلم از دیدگاه یک فیلسوف و تاملی در مورد شیوه ای که فیلم ها در آن ایده ها را حمل و بررسی می کنند.
ماتریکس ثابت کرد که حتی در یک فیلم پرفروش، ایده‌ها می‌توانند به اندازه اکشن برای توانایی آن در جذب و سرگرمی مهم باشند. چیزی که آن فیلم را ساخت فقط سبک و جلوه های ویژه نبود، بلکه این واقعیت بود که با دغدغه های فلسفی و کلامی بازی می کرد – از اختیار و شک و تردید گرفته تا ماهیت سقوط و روشنگری. ایده ها برای مجموعه ماتریکس به قدری مهم هستند که در حال حاضر چندین کتاب وجود دارد که زمینه سؤالات فلسفی موجود در آنجا را مشخص می کند. و یک دیسک تفسیری بر روی مجموعه جدید ماتریکس در درجه اول بر محتوای فلسفی آن تمرکز دارد.
کاری که مولهال در «روی فیلم» انجام می‌دهد این است که مجموعه‌ای از فیلم‌های علمی تخیلی محبوب دیگر را از منظر فلسفه در نظر می‌گیرد. با این حال، این بار، فیلم‌ها عمداً به‌عنوان فیلم‌هایی انتخاب می‌شوند که به صراحت مضامین فلسفی را مطرح نمی‌کنند، یا خودشان را «فلسفی» تبلیغ نمی‌کنند، بلکه در آنها (او به طرز تحسین‌آمیزی ادعا می‌کند) داستان خود را معنا می‌کنند و فیلم‌ها را به‌عنوان یک سریال معنا می‌کنند. مستلزم این است که در مورد آنها به گونه ای بیندیشیم که گویی آنها در جای خود، «متون» فلسفی هستند. همانطور که مشخص است، در مورد این فیلم ها، چه به تنهایی و چه به عنوان سریال، از منظر فلسفه حرف های زیادی برای گفتن وجود دارد. اما از نظر مولهال، این فقط به این معنا نیست که باید به فیلم‌ها (همانطور که به ماتریکس نگاه می‌کند) به‌عنوان تصاویری از مضامین فلسفی که در جاهای دیگر مورد بحث قرار گرفته‌اند نگاه کرد، بلکه به این معنا نیست که می‌توان به این فیلم‌ها به‌عنوان خود فلسفی نگاه کرد. درست: به عنوان طرح پرسش هایی از نوع مورد علاقه فیلسوفان و ارائه شواهدی که در نوع خود قانع کننده برای اندیشیدن به این پرسش ها هستند.
خواندنی عالی است، و من به شدت با منتقد دیگری که نوشته را صرفاً هوشمندانه اما بی محتوا رد می کند، مخالفم. با این حال، خواندن آن آسان نیست، و این ممکن است دلیل نگرانی های منتقد باشد: برخلاف آنچه که از عنوان انتظار می رود، این به عنوان مقدمه ای برای تفکر درباره فیلم مطرح نشده است. من لزوماً آن را برای کسی که حداقل پیشینه ای در نقد ادبی یا فیلم یا فلسفه ندارد توصیه نمی کنم (ترجیحاً در هرمنوتیک یا پدیدارشناسی یا نظریه انتقادی – زیرا A.J. Ayer و امثال آن در اینجا کمک چندانی نخواهند کرد) . پیش نیاز اصلی این است که فرد مایل باشد، همانطور که مولهال می خواهد، این امکان را در نظر بگیرد که فلسفه می تواند مستقیماً در فیلم و ادبیات و هنر ظاهر شود و نه تنها در قالب استدلال صریح. (اما حتی برای خواندن هوشمندانه افلاطون باید این احتمال را پذیرفت).
اما حدس می‌زنم آن را برای یک طرفدار جدی سریال (یا کارگردان‌هایشان که کارشان فراتر از سریال Alien نیز در نظر گرفته می‌شود) توصیه می‌کنم که ممکن است آنقدرها نگران تز کلی کتاب در مورد رابطه فیلم و فیلم نباشند. فلسفه حتی برای چنین خواننده‌ای، روایت بسیار روشن‌کننده‌ای از چهار فیلم ارائه می‌کند که به تعدادی از سؤالات جالب درباره این مجموعه پاسخ می‌دهد: چرا بیگانه اینقدر هولناک است، شخصیت ریپلی او را تبدیل به یک قهرمان عالی برای چنین آنتاگونیستی می‌کند، چرا فیلم چهارم همان طور که بود سروده شد و چرا صرفاً یک شکست نیست و غیره. به عنوان نقد فیلم، کم و بیش در سطح مجله ای مانند Cineaste of Film Comment مطرح می شود. به نظرم کتاب خواندنی بسیار خوبی بود، با ایده هایی که به طور منظم در تفکر خودم درباره فیلم و فلسفه به آنها بازمی گردم.
The Matrix proved that even in a blockbuster film, ideas can be as important to its ability to captivate and entertain as the action. What made that film work was not just style and special effects, but the fact it played with philosophical and theological concerns — from free will and skepticism, to the nature of fallenness and of enlightenment. Ideas are so important to the Matrix series that there are several books out now outlining the backdrop to the philosophical questions contained there; and a commentary disk on the new Matrix collection focuses primarily on its philosophical content.
What Mulhall does in “On Film” is consider another popular set of science fiction films from the perspective of philosophy. This time, however, the films are deliberately chosen as ones that do not explicitly raise philosophical themes, or advertise themselves as “philosophical,” but where (he contends, admirably) making sense of their plot and making sense of the films as a series requires one to think about them as if they were, in their own right, philosophical “texts”. As it turns out, there is much to say about these films, both on their own, and as a series, from the perspective of philosophy. For Mulhall, however, this doesn’t just mean that one should look to the films (as one does to the Matrix) as illustrations of philosophical themes that have been discussed elsewhere, but that one can look to these films as philosophical in their own right: as raising questions of the type that interest philosophers and presenting evidence that is in its own way compelling for thinking about these questions.
It’s a great read, and I would strongly disagree with the other reviewer who dismisses the writing as being merely clever but without substance. It is, however, not an easy read, and that may account for the reviewer’s concerns: contrary to what might be expected from the title this is not pitched as an introduction to thinking about film. I wouldn’t necessarily recommend it for someone who doesn’t have at least some background in literary or film criticism or philosophy (preferably in hermeneutics or phenomenology or critical theory — since A.J. Ayer and the like won’t be much help here). The main prerequisite is that one be willing, as Mulhall requires, to consider the possibility that philosophy can appear directly in film and literature and art and not only in the form of explicit argumentation. (But one must admit this possibility even to read Plato intelligently).
But I guess I would recommend it for a serious fan of the series (or of their directors, whose work beyond the Alien series is also considered), who might not be as worried about the overall thesis of the book about the relation of film and philosophy. Even for such a reader, it offers a very illuminating account of the four films that addresses a number of interesting questions about the series: why the Alien is so horrifying, what about Ripley’s character makes her a perfect protagonist for such an antagonist, why the fourth film was composed as it was and why it is not simply a failure, etc. As film criticism, it is pitched more or less at the level of a journal like Cineaste of Film Comment. I found it to be an excellent read, with ideas that I go back to on a regular basis in my own thinking about film and about philosophy.
