دانلود کتاب On bullshit (به فارسی: در مورد مزخرفات) نوشته شده توسط «Harry G. Frankfurt»
اطلاعات کتاب در مورد مزخرفات
موضوع اصلی: فلسفه
نوع: کتاب الکترونیکی
ناشر: Princeton University Press
نویسنده: Harry G. Frankfurt
زبان: English
فرمت کتاب: djvu (قابل تبدیل به سایر فرمت ها)
سال انتشار: 2005
تعداد صفحه: 74
حجم کتاب: 1 مگابایت
کد کتاب: 9780691122946 , 0691122946
نوبت چاپ: 1
توضیحات کتاب در مورد مزخرفات
یکی از برجسته ترین ویژگی های فرهنگ ما این است که این همه مزخرف وجود دارد. این را همه می دانند. هر کدام از ما سهم خود را به عهده می گیریم. اما ما تمایل داریم که وضعیت را بدیهی فرض کنیم. بسیاری از مردم نسبت به توانایی خود در تشخیص مزخرفات و اجتناب از گرفتار شدن در آن اطمینان دارند. بنابراین این پدیده نگرانی عمدی زیادی برانگیخته است. ما هیچ درک روشنی از این که مزخرف چیست، چرا تعداد زیادی از آن وجود دارد، یا چه کارکردهایی دارد نداریم. و ما فاقد درک وجدانی از معنای آن برای ما هستیم. به عبارت دیگر، همانطور که هری فرانکفورت می نویسد، “ما هیچ نظریه ای نداریم.”
فرانکفورت، یکی از تأثیرگذارترین فیلسوفان اخلاق جهان، تلاش می کند چنین نظریه ای را در اینجا بسازد. فرانکفورت با ترکیب مشخصه‌ای از تیزبینی فلسفی، بینش روان‌شناختی و شوخ‌طبعی بداخلاقی، با بررسی اینکه چگونه مزخرفات و مفهوم مرتبط با آن هومگوگ از دروغ متمایز است، پیش می‌رود. او استدلال می‌کند که مزخرف‌ها خود را نادرست به مخاطبانشان معرفی می‌کنند، نه آن‌طور که دروغگویان انجام می‌دهند، یعنی عمداً ادعاهای نادرست در مورد آنچه درست است. در واقع، چرندیات به هیچ وجه نباید نادرست باشد.
در عوض، یاوه گوها به دنبال انتقال تصور خاصی از خود هستند بدون اینکه نگران صحت چیزی باشند. آنها بی سر و صدا قوانین حاکم بر پایان مکالمه خود را تغییر می دهند تا ادعاهای مربوط به حقیقت و نادرستی بی ربط باشد. فرانکفورت نتیجه می‌گیرد که اگرچه مزخرفات می‌توانند اشکال بی‌گناه زیادی داشته باشند، زیاده‌روی در آن در نهایت می‌تواند ظرفیت تمرین‌کننده را برای گفتن حقیقت به گونه‌ای که دروغ گفتن اینطور نیست، تضعیف کند. دروغگوها حداقل تصدیق می کنند که مهم است چه چیزی حقیقت دارد. فرانکفورت می نویسد، به موجب این امر، مزخرفات دشمن بزرگتری برای حقیقت هستند تا دروغ.
Amazon.com نقد و بررسی “یکی از برجسته ترین ویژگی های فرهنگ ما این است که بسیار زیاد است. هری جی. فرانکفورت می نویسد، در چیزی که مطمئناً ابرو برانگیزترین در نثر فلسفی مدرن است. همه این را می‌دانند. هر کدام از ما سهم خود را به عهده می‌گیریم. اما ما تمایل داریم که وضعیت را بدیهی فرض کنیم. این کتاب کوچک فشرده، به اندازه پدیده‌ای که کاوش می‌کند تند، تلاش می‌کند نظریه‌ای درباره این بلای معاصر بیان کند – چیست، چه می‌کند، و چرا این همه از آن وجود دارد. نتیجه تقریباً به همان اندازه سرگرم کننده و روشنگر است. نمی توان آن را انکار کرد؛ بخشی از جذابیت کتاب لذت ناب از خواندن گفتمان آکادمیک کلاسیک است که در فواصل زمانی معین با کلمه “چرند” نشانه گذاری شده است. تمرکز فرانکفورت بر مقاصد – تمرین مزخرفات، به جای نتیجه نهایی آن، اهمیت بیشتری دارد. همانطور که او اشاره می‌کند، مزخرف کردن دقیقاً دروغ نیست، و یاوه‌گویی چه درست باشد و چه دروغ، مزخرف باقی می‌ماند. تفاوت در بی اعتنایی کامل مرد مزخرف به این است که آیا آنچه می گوید با واقعیت های جهان فیزیکی مطابقت دارد یا خیر: او “قدرت حقیقت را مانند دروغگو رد نمی کند، و خود را با آن مخالفت می کند. او به آن توجهی نمی کند. به همین دلیل، چرندیات دشمنی بزرگتر از دروغ برای حقیقت است.”
این ممکن است برای کسانی که هنوز در “جامعه مبتنی بر واقعیت” زندگی می کنند بسیار آشنا به نظر برسد و باید با دنیایی که توسط کسانی که این کار را نمی کنند به تشنج بپردازند. اما فرانکفورت چنین پیامدهای سیاسی را به خوانندگان خود واگذار می کند. در عوض، او به یکی از منابع گسترش بی‌سابقه مزخرفات در سال‌های اخیر اشاره می‌کند، شک پست مدرن به حقیقت عینی به نفع صداقت، یا همانطور که او آن را تعریف می‌کند، وفادار ماندن به تجربه ذهنی. اما چه چیزی باعث می‌شود فکر کنیم که هر چیزی در طبیعت ما پایدارتر یا ذاتی‌تر از آن چیزی است که خارج از آن نهفته است؟ بنابراین، فرانکفورت، با مشاهده‌ای به کوچکی و کامل بودن بقیه این کتاب نفیس، نتیجه می‌گیرد که «صداقت خود مزخرف است». –مری پارک
Frankfurt, one of the world’s most influential moral philosophers, attempts to build such a theory here. With his characteristic combination of philosophical acuity, psychological insight, and wry humor, Frankfurt proceeds by exploring how bullshit and the related concept of humbug are distinct from lying. He argues that bullshitters misrepresent themselves to their audience not as liars do, that is, by deliberately making false claims about what is true. In fact, bullshit need not be untrue at all.
Rather, bullshitters seek to convey a certain impression of themselves without being concerned about whether anything at all is true. They quietly change the rules governing their end of the conversation so that claims about truth and falsity are irrelevant. Frankfurt concludes that although bullshit can take many innocent forms, excessive indulgence in it can eventually undermine the practitioner’s capacity to tell the truth in a way that lying does not. Liars at least acknowledge that it matters what is true. By virtue of this, Frankfurt writes, bullshit is a greater enemy of the truth than lies are.
Amazon.com Review “One of the most salient features of our culture is that there is so much bullshit,” Harry G. Frankfurt writes, in what must surely be the most eyebrow-raising opener in modern philosophical prose. “Everyone knows this. Each of us contributes his share. But we tend to take the situation for granted.” This compact little book, as pungent as the phenomenon it explores, attempts to articulate a theory of this contemporary scourge–what it is, what it does, and why there’s so much of it. The result is entertaining and enlightening in almost equal measure. It can’t be denied; part of the book’s charm is the puerile pleasure of reading classic academic discourse punctuated at regular intervals by the word “bullshit.” More pertinent is Frankfurt’s focus on intentions–the practice of bullshit, rather than its end result. Bullshitting, as he notes, is not exactly lying, and bullshit remains bullshit whether it’s true or false. The difference lies in the bullshitter’s complete disregard for whether what he’s saying corresponds to facts in the physical world: he “does not reject the authority of the truth, as the liar does, and oppose himself to it. He pays no attention to it at all. By virtue of this, bullshit is a greater enemy of the truth than lies are.”
This may sound all too familiar to those of use who still live in the “reality-based community” and must deal with a world convulsed by those who do not. But Frankfurt leaves such political implications to his readers. Instead, he points to one source of bullshit’s unprecedented expansion in recent years, the postmodern skepticism of objective truth in favor of sincerity, or as he defines it, staying true to subjective experience. But what makes us think that anything in our nature is more stable or inherent than what lies outside it? Thus, Frankfurt concludes, with an observation as tiny and perfect as the rest of this exquisite book, “sincerity itself is bullshit.” –Mary Park
برای دریافت کد تخفیف ۲۰ درصدی این کتاب، ابتدا صفحه اینستاگرام کازرون آنلاین (@kazerun.online ) را دنبال کنید. سپس، کلمه «بلیان» را در دایرکت ارسال کنید تا کد تخفیف به شما ارسال شود.