دانلود کتاب Measuring the Cosmos: How Scientists Discovered the Dimensions of the Universe (به فارسی: اندازه گیری کیهان: چگونه دانشمندان ابعاد کیهان را کشف کردند) نوشته شده توسط «David H. Clark – Matthew D.H. Clark»
اطلاعات کتاب اندازه گیری کیهان: چگونه دانشمندان ابعاد کیهان را کشف کردند
موضوع اصلی: 1
نوع: کتاب الکترونیکی
ناشر: Rutgers University Press
نویسنده: David H. Clark – Matthew D.H. Clark
زبان: English
فرمت کتاب: pdf (قابل تبدیل به سایر فرمت ها)
سال انتشار: 2004
تعداد صفحه: 216
حجم کتاب: 1 مگابایت
کد کتاب: 9780813534046 , 0813534046
توضیحات کتاب اندازه گیری کیهان: چگونه دانشمندان ابعاد کیهان را کشف کردند
متوجه شدم که این کتاب که در سال 2004 منتشر شد، هنوز حتی یک نظر مشتری دریافت نکرده است. من اخیراً یک داستان خبری خواندم که بررسی های آنلاین تمایل به انحراف دارند. کسانی که خنثی هستند حوصله نوشتن نقد را ندارند. این ممکن است استقبال از این کتاب را توضیح دهد.
هیچ چیز خاصی در مورد این کتاب قابل اعتراض نیست، اما چیزی جذاب و الهام بخش نیست. اگر یک مشکل اساسی در این کتاب وجود داشته باشد، این است که به نظر می رسد نویسنده مخاطبی در ذهن ندارد. به عنوان مثال، در یک نقطه او به ما اطلاع می دهد که اینشتین بزرگترین دانشمند قرن بیستم بوده است. اعتراض اصلی من به این ادعا درستی یا نادرستی آن نیست. در عوض، خواننده ای در سال 2004 که ایده ای از جایگاه انیشتین در پانتئون علم قرن بیستم شکل ندهد، مطلقاً کاری به خواندن کتابی با این عنوان ندارد. جمله “انیشتین بزرگترین دانشمند قرن بیستم بود.” مانند سرب از صفحه می افتد. خواننده قبلاً نام انیشتین را شنیده است، به من اعتماد کنید.
این کتاب در شش فصل تقسیم شده است که مطالب را به ترتیب زمانی کم و بیش پوشش می دهد. با وجود این، کتاب فاقد انسجام و جریان است. فصل 6 خواننده را وارد قرن بیست و یکم می‌کند و پیشرفت در اندازه‌گیری کیهان از اختلاف منظر تا آخرین تعیین ثابت هابل را تکرار و تشریح می‌کند. اگر از خلاصه فصل 6 به عنوان طرح کلی کتاب استفاده می شد، کتاب بهتری بود. فصل 6 نیز بهترین فصل در کل کتاب است. نوشته در نیمه اول کتاب مسطح است، تقریباً ظاهری، گویی نویسنده فقط می خواهد از آن عبور کند، تا بتواند به فصل آخر (و آیا بهترین را ذکر کردم؟) برسد.
در عجله، موضوعات جذاب، مانند تلاش یونانی ها برای اندازه گیری زمین و از آنجا فاصله تا ماه و خورشید، یا کوتاه می شوند یا به طور کامل نادیده گرفته می شوند. هیچ اشاره ای به تلاش برای تعیین واحد نجومی نشده است و او در هیچ جای کتاب، حتی در واژه نامه، واحد نجومی را نیز تعریف نکرده است. او ظاهراً برای کسی می نویسد که می داند واحد نجومی چیست، اما هرگز نام انیشتین را نشنیده است. همچنین به داستان اختلاف منظر آنچنان که شایسته است توجه نشده است. فکر نمی‌کنم خواننده‌ای که تنها مقدمه‌اش برای موضوع این کتاب باشد، هیچ تصوری از نقش اختلاف منظر در تعیین فواصل کیهانی داشته باشد.
تعظیم و تسلیم در برابر تقواهای لیبرال مدرن نیز تاسف بار است. می توان از رفتار ناگوار هنریتا سوان لیویت بدون زانو زدن بی دلیل و حواس پرت کننده در برابر روایت فمینیستی ابراز تاسف کرد. من ترجیح می‌دادم که واقعیت‌ها را به‌طور مستقیم‌تر ارائه کنم، با ذکر نقش فرعی غیرقابل توجیه زنان در علم قرن نوزدهم و قدردانی از دستاوردهای خانم لیویت و معاصرانش.
برخورد با مناقشه گالیله و واتیکان نیز در همین راستا است. در این کتاب آمده است که پاپ فکر می‌کرد که خود را در شخصیت ساده‌لوح سیمپلیسیوس در دیالوگ‌ها می‌دید. این ممکن است به این واقعیت مرتبط باشد که گالیله آن را چنین قصد داشته است. پس از اینکه پاپ اوربان هشتم از گالیله چند سوال معقول در مورد درمان جزر و مد در نسخه خطی دیالوگ پرسید، گالیله قول داد که در نسخه نهایی آن را روشن کند. گالیله سؤالات پاپ را در دهان سیمپلیسیوس قرار داد تا شخصیت عاقل سالویاتی با نادیده گرفتن آنها را کنار بگذارد. برای مدافعان گالیله مایه شرمساری است که گالیله مطلقاً درکی از مکانیسم جزر و مد ندارد، توضیحی که باید منتظر نیوتن باشد. سوال پاپ کاملا منطقی بود و پاسخ گالیله نه. خوانندگان امروزی ممکن است آزادی آکادمیک و آزادی بیان را بدیهی بدانند. اینکه بگوییم این مفاهیم برای واتیکان دوره رنسانس بیگانه بودند، دست کم گرفتن است. اما آنها به همان اندازه با هر تمدن و نهاد دیگری که تا آن زمان در هر جای زمین وجود داشته است، بیگانه بودند. قضاوت در مورد واتیکان رنسانس بر اساس معیارهای معاصر، عملی است که به تنهایی گرایی محدود می شود.
در کل، کتاب بدی نیست، اما ناامیدکننده است. و نویسنده ممکن است در پیش گرفتن عنوان، عنوان بهتری را منصرف کرده باشد.
There is nothing particularly objectionable about this book, but nothing grabbing and inspiring. If there is one overarching problem with this book, it is that author does not seem to have an audience in mind. For instance, at one point he informs us that Einstein was the greatest scientist of the Twentieth Century. My main objection to this assertion is not its truth or falsity. Rather, a reader in 2004 who has not formed an idea of the place of Einstein in the pantheon of Twentieth Century science has absolutely no business reading a book with this title. The sentence “Einstein was the greatest scientist of the Twentieth Century.” falls off the page like lead. The reader has already heard of Einstein, trust me.
The book is divided into six chapters, covering material in more or less chronological order. Despite this the book lacks coherence and flow. Chapter 6 brings the reader into the 21st Century, and reprises and outlines the progress in measuring the cosmos from parallax to the latest determination of the Hubble constant. If the synopsis in Chapter 6 had been used as an outline of the book, it would have been a better book. Chapter 6 is also the best chapter in the entire book. The writing in the first half of the book is flat, almost perfunctory, as if the author just wants to get through it, so he can get to last (and did I mention best?) chapter.
In the rush, fascinating topics, like the Greek attempts to measure the earth and thence the distance to the moon and the sun are either given short shrift or completely ignored. No mention is made of attempts to determine the astronomical unit, nor does he define the astronomical unit anyplace in the book, even in the glossary. He is apparently writing for someone who knows what an astronomical unit is, but has never heard of Einstein. Nor is the story of parallax given the attention it deserves. I don’t think a reader whose only introduction to the topic was this book would have any idea of the role of parallax in determining cosmic distances.
There is also a regrettable amount of bowing and scraping to modern liberal pieties. One can lament the unfortunate treatment of Henrietta Swan Leavitt without unwarranted and distracting kneeling to the feminist narrative. I would have preferred a more straightforward presentation of the facts, with a mention of the unjustifiably subordinate role of women in 19th Century science and an appreciation of the achievements of Miss Leavitt and her contemporaries.
The treatment of the Galileo-Vatican controversy is in the same vein. The book states that the Pope thought he saw himself in the doltish character of Simplicius in Dialogues. This might be related to the fact that Galileo intended it that way. After Pope Urban VIII asked Galileo a few reasonable questions about the treatment of tides in the manuscript version of Dialogues, Galileo promised to clear it up in the final version. Galileo placed the Pope’s questions in the mouth of Simplicius, only to have the all-wise character of Salviati dismissively swat them aside. It is an embarrassment for Galileo’s defenders that Galileo shows absolutely no understanding of the mechanism of tides, whose explanation would have to await Newton. The Pope’s question was completely reasonable and Galileo’s response was not. Today’s readers might take academic freedom and free speech for granted. To say that these concepts were foreign to the Renaissance Vatican would be an understatement. But they were equally foreign to every other civilization and institution that had ever existed anyplace on the earth up to that time. To judge the Renaissance Vatican by contemporary standards is an act bording on solipsism.
Overall, not a bad book, but a disappointing one. And in preempting the title the author may have discouraged a better one.
دانلود کتاب «اندازه گیری کیهان: چگونه دانشمندان ابعاد کیهان را کشف کردند»
برای دریافت کد تخفیف ۲۰ درصدی این کتاب، ابتدا صفحه اینستاگرام کازرون آنلاین (@kazerun.online ) را دنبال کنید. سپس، کلمه «بلیان» را در دایرکت ارسال کنید تا کد تخفیف به شما ارسال شود.