کتاب الکترونیکی

متحدان ایتالیایی هیتلر: نیروهای مسلح سلطنتی، رژیم فاشیست و جنگ 1940-1943

Hitler's Italian Allies: Royal Armed Forces, Fascist Regime, and the War of 1940-1943

دانلود کتاب Hitler’s Italian Allies: Royal Armed Forces, Fascist Regime, and the War of 1940-1943 (به فارسی: متحدان ایتالیایی هیتلر: نیروهای مسلح سلطنتی، رژیم فاشیست و جنگ 1940-1943) نوشته شده توسط «MacGregor Knox»


اطلاعات کتاب متحدان ایتالیایی هیتلر: نیروهای مسلح سلطنتی، رژیم فاشیست و جنگ 1940-1943

موضوع اصلی: 1

نوع: کتاب الکترونیکی

ناشر: Cambridge University Press

نویسنده: MacGregor Knox

زبان: English

فرمت کتاب: pdf (قابل تبدیل به سایر فرمت ها)

سال انتشار: 2000

تعداد صفحه: 224

حجم کتاب: 2 مگابایت

کد کتاب: 9780511014543 , 9780521790475 , 0521790476

نوبت چاپ: First

توضیحات کتاب متحدان ایتالیایی هیتلر: نیروهای مسلح سلطنتی، رژیم فاشیست و جنگ 1940-1943

آیا نیروهای مسلح ایتالیا و ژنرال هایی که مسئول بودند، اگر تلاش می کردند، می توانستند ناتوان تر باشند. از سال 1922، پس از «مارش در رم» تا «چهل و پنج روز» در سال 1943. موسولینی و ارتش او هر کاری که می توانستند برای ایجاد نیروهای مسلح قوی انجام دادند، اما در نهایت به ساخت یک شتر رسیدند. (شتر اسبی است که توسط یک کمیته طراحی شده است.) از آنچه ناکس می نویسد، سه شاخه ارتش زمان بیشتری را صرف جنگیدن بر سر پول و اعتبار می کردند تا آموزش و ایجاد یک قدرت تهاجمی موثر.

در هفده سال منتهی به 1939 (در مقابل شش سال برای آلمانی ها) آنها میلیاردها لیره را صرف سخت افزارهای نظامی کردند که کار نمی کرد و هرگز “پیوندهای” لازم را بین خدمات ایجاد نکردند که امکان تلاش های مشترک را فراهم کند. نیروی هوایی همچنان به یک هواپیمای دوگانه به عنوان جنگنده اصلی متکی بود و هیچ توانایی حمل و نقل هوایی برای آوردن تدارکات یا پشتیبانی از چتربازان نداشت. نیروی دریایی جنگنده‌هایی ساخت که ناوشکن‌های کافی برای محافظت از آن‌ها نداشت، اسلحه‌های ناکارآمد، توانایی جنگیدن در شب نداشتند و هواپیماهای شناور پرتابی که نمی‌توانستند در دریا بازیابی شوند. ارتش به Tankettes و یک تانک متوسط ​​وابسته بود که دارای تفنگ اصلی کوچکی بود که در خارج از چهار کیلومتر بی فایده بود.

در طول سال‌ها، نیروی هوایی هواپیماهای نمونه زیادی داشت که تعداد کمی اسکادران همگن داشتند. هیچ جوخه یا اسلحه ضد تانک مؤثری وجود نداشت و تدارکات آنقدر بد بود که اکثر سربازان تنها پس از سه ماه نامه دریافت کردند. ناتوانی در تغذیه و پوشاندن سربازان در حال حرکت در آفریقا به این معنی بود که برخی از آنها برای ماه‌ها غذای گرم نمی‌خوردند. نیروی هوایی و نیروی دریایی به ندرت با هم کار می کردند زیرا ارتباط آنها کم بود یا هیچ ارتباطی بین آنها وجود نداشت.

همینطور این بومی ایتالیایی ها بود. در یک کلام بله. برخلاف آلمان، هیچ سابقه ای برای حضور در ارتش وجود نداشت. بر خلاف انگلیسی ها، این جایی است که اشراف پسران خود را تنها به عنوان آخرین راه حل می فرستادند. تقلب ارتش در مورد کیفیت و کمیت کالاها مانند تقلب در مالیات شماست. ارتش هشتم ایتالیا در روسیه چکمه هایی دریافت کرد که زیره آن از مقوا ساخته شده بود زیرا هیچ کس محموله را بررسی نکرد. نیروی دریایی ایتالیا سعی کرد از خطرات احتمالی جلوگیری کند تا از چند کشتی که قادر به ساخت آنها بودند محافظت کند و می دانستند که نمی توانند جایگزین شوند.

موسولینی بیشتر اواخر دهه 20 و 30 را به عنوان فرمانده عالی خود گذراند و یاران فاشیست خود را در راس شاخه های مختلف ارتش قرار داد. (به همان اندازه که گورینگ ناکارآمد بود، لوفت وافه افسران و تجهیزات خوبی داشت.) ارتش ایتالیا بیشتر برای اعتبار و ظاهر ساخته شد تا اثربخشی. نیروی دریایی ایتالیا تا سال 1939 بیش از 100 زیردریایی داشت، اما تعداد کمی از زیردریایی ها اقیانوس پیما بودند و به راحتی توسط سونارهای مورد استفاده بریتانیایی ها در دریای مدیترانه پیدا می شدند.

به گفته ناکس، اگر به دنبال مثالی هستید که چگونه یک ارتش را اداره نکنید. نیروهای مسلح ایتالیا نمونه بی نظیری بود. لازم به ذکر است که زمانی که نیروهای ایتالیایی به خوبی آموزش دیده و مسلح شده بودند، توانستند خود را به خوبی تبرئه کنند. متاسفانه این نادر بود

زیب کانترویتز


Could the Italian Armed Forces and the Generals who were in charge be any more inept if they tried. From 1922, after the ‘March on Rome’ to the ‘Forty-Five Days’ in 1943; Mussolini and his Military did everything they could to build a strong armed forces, but ended up building a Camel. (A camel is a horse designed by a committee.) From what Knox writes, the three branches of the military spent more time fighting over money and prestige than training and building an effective offensive power.

In the seventeen years leading up to 1939 (versus six years for the Germans) they spent billions of lira on military hardware that didn’t work and never created the necessary ‘links’ between the services that would allow joint efforts. The Air Force still relied on a bi-plane as it’s main fighter and had no airlift ability to bring in supplies or support paratroops. The Navy built Battleships that didn’t have enough destroyers to protect them, ineffectual guns, no ability to fight at night and catapult launched floatplanes that couldn’t be recovered at sea. The Army depended on Tankettes and a medium tank that had such a small main gun that it was useless outside of four kilometers.

Over the years the Air Force had so many prototype planes that they had few squadrons that were homogeneous. There was no effectual anti-tank squads or guns, and logistics were so bad that most soldiers received mail only after three months. The inability to feed and cloth soldiers on the move in Africa meant that some didn’t have hot meals for months on end. The Air Force and Navy seldom worked together because their was little or no communication between them.

So was this endemic to the Italians. In a word, Yes. Unlike Germany, there was no history of prestige for being in the military. Unlike the British, this is where the nobility sent their sons only as a last resort. Cheating the military on quality and quantity of goods was looked at the same way as cheating on your taxes. The Italian 8th Army in Russia received boots that had soles made out of cardboard because no one checked the consignment. The Italian Navy tried to keep out of harms way in order to protect the few ships they had been able to build and knew they couldn’t replace.

Mussolini spent most of the late 20s and thirties as his own supreme commander, placing his Fascist cronies at the head of the different branches of the military. (As ineffectual as Goring was, the Luftwaffe had good officers and equipment.) The Italian military built more for prestige and looks than effectiveness. The Italian Navy had over 100 submarines by 1939, but few were ocean going and easily found by sonar used by the British in the Mediterranean.

According to Knox, if your looking for an example of how NOT to run a military; the Italian Armed Forces was a sterling example. It should be noted that when Italian troops were well trained and armed they were able to acquit themselves well; unfortunately this was rare.

Zeb Kantrowitz

دانلود کتاب «متحدان ایتالیایی هیتلر: نیروهای مسلح سلطنتی، رژیم فاشیست و جنگ 1940-1943»

مبلغی که بابت خرید کتاب می‌پردازیم به مراتب پایین‌تر از هزینه‌هایی است که در آینده بابت نخواندن آن خواهیم پرداخت.

برای دریافت کد تخفیف ۲۰ درصدی این کتاب، ابتدا صفحه اینستاگرام کازرون آنلاین (@kazerun.online ) را دنبال کنید. سپس، کلمه «بلیان» را در دایرکت ارسال کنید تا کد تخفیف به شما ارسال شود.