دانلود کتاب Heidegger’s philosophy of being: a critical interpretation (به فارسی: فلسفه وجودی هایدگر: تفسیر انتقادی) نوشته شده توسط «Herman Philipse»
اطلاعات کتاب فلسفه وجودی هایدگر: تفسیر انتقادی
موضوع اصلی: فلسفه
نوع: کتاب الکترونیکی
ناشر: Princeton University Press
نویسنده: Herman Philipse
زبان: English
فرمت کتاب: pdf (قابل تبدیل به سایر فرمت ها)
سال انتشار: 1998
تعداد صفحه: 575
حجم کتاب: 2 مگابایت
کد کتاب: 0691001170 , 9780691001173 , 9781400812981 , 0691001197
توضیحات کتاب فلسفه وجودی هایدگر: تفسیر انتقادی
هگل زمانی شیلینگ فیلسوف را متهم کرد که «خود را در ملاء عام آموزش می دهد». هرمان فیلیپس در «فلسفه هستی هایدگر» عالی خود چنین کاری انجام می دهد، اما آن را به شیوه ای نسبتاً دوست داشتنی انجام می دهد. او در مقدمه خود شروع می کند و نشان می دهد که چقدر از نوشته هایدگر الهام گرفته است و چرا جوانان نسل او تا این حد به فلسفه هایدگر گرایش پیدا کرده اند و تفکر هایدگر چقدر برای نسل او لرزان به نظر می رسد. در طول کتاب، خوانش و تحلیل دقیق فیلیپس از هایدگر بیش از پیش انتقادی می شود. و فیلیپس در زمان جمع بندی خود در پایان کتاب به این نتیجه رسیده است که فلسفه هایدگر اساساً بی ارزش است. در این مسیر، او از عباراتی مانند «نازیسم به وسیله دیگر» استفاده می‌کند، اگرچه او همچنین پیشنهاد می‌کند که فلسفه هایدگر لوترانیسم به روش‌های دیگر، پاسکالیسم به‌وسیله‌ای دیگر و بالاتر از همه، هوگواش با ابزارهای دیگر است. برای خواندن سرگرم کننده است.
اگر منصف باشیم، فیلیپس گاهی اوقات بیش از حد انتقادی است. هایدگر می‌توانست وقتی می‌خواست واضح و روشن‌فکر باشد (که اغلب نبود). به عنوان مثال، جلد اول مجموعه نیچه را در مورد فلسفه زیبایی‌شناسی نیچه ببینید. اما این واقعیت که هایدگر قادر به تحلیل شفاف و نافذ بود ممکن است در نهایت مشکل سازتر باشد — اگر او قادر به توضیح متقن بود، چرا از آن در توضیح فلسفه خود استفاده نکرد؟ فیلیپس یک مورد عالی (با استناد به برخی از متون خود هایدگر) بیان می‌کند که این مرد عمداً مبهم بود و هایدگر احساس می‌کرد که اگر فیلسوفی قابل درک باشد، او کار خود را انجام نمی‌دهد. فیلیپس به درستی پیشنهاد می کند که چنین استراتژی ناصادقانه است.
به نظر می رسد فیلیپس از مکتب تحلیلی فلسفه آمده است و بنابراین بسیاری از ادعاهای هایدگر را در معرض تحلیل منطقی قرار می دهد. این برای هر آماده‌ای از هایدگر بسیار مفید است، زیرا دیدگاهی را ارائه می‌کند که در نقدهای قاره‌ای نادر است. سؤال معمول در تفسیر هایدگری این است که «منظور او چیست»؟ مسلماً با توجه به تیرگی نوشته‌های او، این سؤال بسیار مهمی است (فیلسوفان دیگر هایدگر را از یک عمل‌گرا تا یک الهی‌شناس توصیف کرده‌اند). اما سؤال دیگر فیلیپس، «با توجه به اینکه هایدگر به فلان چیز می‌گوید، آیا منظور او درست است؟» این سوال اخیر به اندازه کافی اغلب پرسیده نمی شود. اگر مفسران چنان درگیر پروژه دلهره آور یافتن متن باشند که پس از انجام آن به رضایت خود، اغلب تحلیل خود را با پیروزی خسته به پایان می برند. فیلیپس، در مقابل، متون هایدگر را در معرض این سؤال قرار می دهد که «آیا او درست می گوید؟» و ادعاهای هایدگر را ناخواسته می داند.
در جایی که فیلیپس موفق می‌شود معنا را از متون متأخر هایدگر بیرون بکشد، گزاره‌هایی که به نظر می‌رسد هایدگر در حال پیشبرد است، اغلب متناقض، متحرک، زننده، بلاغی و ساده‌گرایانه هستند. فیلیپس نتیجه می گیرد که بزرگ ترین ارزش در خواندن هایدگر (علاوه بر آموزش در مورد چگونگی انجام ندادن فلسفه) ممکن است آزمون رورشاخ باشد — با اجازه دادن به خواندن در متن هر چیزی که فرد انتخاب می کند ذهن را تحریک می کند.
To be fair, Philipse is sometimes overly critical. Heidegger could be clear and insightful when he wanted to be (which was not very often); see, for example, the first volume in his Nietzsche series regarding Nietzsche’s aesthetic philosophy. But the fact that Heidegger was capable of penetrating and lucid analysis may ultimately be all the more problematical — if he was capable of cogent explanation, why did he not use it in expounding his own philsophy? Philipse makes an excellent case (citing some of Heidegger’s own texts) that the man was being deliberately obscure and that Heidegger felt if a philosopher could be understood, he was not doing his job. Philipse goes on to suggest, correctly, that such a strategy is dishonest.
Philipse seems to come from the analytic school of philosophy and thus subjects many of Heidegger’s assertions to logical analysis. This is extremely helpful to any ready of Heidegger, because it provides a perspective rare in continental critques. The usual question in Heideggerian interpretation is “What does he mean”? Granted that this is a very important question, given the murkiness of his writings (other philosophers have characterized Heidegger as everything from a pragmatist to a theologian). But Philipse’s further question, “Given that Heidegger means such-and-such a thing, is what he means right?” This latter question is not asked often enough. It is if interpreters are so transfixed by the daunting project of figuring out the text that, having accomplished it to their satisfaction, they often end their analysis in exhausted triumph. Philipse, by contrast, subjects Heidegger’s texts to the further question, “Is he right?” and finds Heidegger’s claims to be wanting.
Where Philipse manages to squeeze meaning out of Heidegger’s late texts, the propositions Heidegger seems to be advancing are often contradictory, shifty, nasty, rhetorical and simplistic. Philipse concludes that the greatest value in reading Heidegger (besides an education in how not to do philosophy) may be that of a Rorschach test — it stimulates the mind by permitting it to read into the text anything that one chooses.
دانلود کتاب «فلسفه وجودی هایدگر: تفسیر انتقادی»
برای دریافت کد تخفیف ۲۰ درصدی این کتاب، ابتدا صفحه اینستاگرام کازرون آنلاین (@kazerun.online ) را دنبال کنید. سپس، کلمه «بلیان» را در دایرکت ارسال کنید تا کد تخفیف به شما ارسال شود.