دانلود کتاب Environmental Economics for Tree Huggers and Other Skeptics (به فارسی: اقتصاد محیطی برای درختان در آغوش گرفته و دیگر شکاکان) نوشته شده توسط «William K. Jaeger»
اطلاعات کتاب اقتصاد محیطی برای درختان در آغوش گرفته و دیگر شکاکان
موضوع اصلی: اقتصاد
نوع: کتاب الکترونیکی
ناشر: Island Press
نویسنده: William K. Jaeger
زبان: English
فرمت کتاب: pdf (قابل تبدیل به سایر فرمت ها)
سال انتشار: 2005
تعداد صفحه: 298
حجم کتاب: 3 مگابایت
کد کتاب: 9781559636643 , 1559636645 , 1559636688
نوبت چاپ: 1
توضیحات کتاب اقتصاد محیطی برای درختان در آغوش گرفته و دیگر شکاکان
عنوان بهتر برای این کتاب «اقتصاد محیطی برای شکاکان درباره درخت‌هاگر» است. دیدگاه آن بسیار وفادار به نسخه کتاب درسی Econ 101 اقتصاد خرد نئوکلاسیک است. نویسنده (WKJ) گهگاه دیدگاه‌های دیگری را ذکر می‌کند تا منصفانه به نظر برسد، اما این دیدگاه‌ها با اطمینان رد می‌شوند.
به عنوان مثال، بحث WKJ را در مورد به اصطلاح “منحنی کوزنتس زیست محیطی” در نظر بگیرید. EKC یک رابطه تجربی ادعایی بین توسعه اقتصادی و کاهش آلودگی است. بزرگترین طرفداران آن اقتصاددانان نئولیبرالی هستند که مدعی هستند راه حل مشکلات زیست محیطی بیشتر، نه کمتر، فعالیت اقتصادی است. WKJ اشاره می‌کند که «قطعاً گرد و غبار روی این بحث [sc.، در مورد واقعیت EKC] نشسته است»، اما ادامه می‌دهد که «[اما] برخی ایده‌های مهم ظهور کرده‌اند» (@100). با این عبارت، WKJ بحث را تغییر می دهد تا EKC بسیار کمتر از آنچه که هست بحث برانگیز به نظر برسد. مشکل EKC این است که با گذشت زمان، شواهد تجربی بسیار مخالف آن به نظر می رسد، به خصوص برای مسائل غیرمحلی مانند گرم شدن کره زمین. جای نگرانی نیست: WKJ به ما می گوید که “عدم وجود شواهد EKC برای برخی از شاخص های محیطی نباید به عنوان دلیلی بر نامعتبر بودن مفهوم EKC تلقی شود.” او 3-1/2 صفحه بعدی را صرف بحث در مورد اینکه چرا EKC “خبر خوب” است (@104). برای ارزیابی دقیق تر از EKC حتی در چارچوب اقتصاد سنجی متعارف (یعنی نه توسط درختان آغوشگر)، به عنوان مثال، مقاله D. Stern در سال 2004، “ظهور و سقوط منحنی کوزنتس زیست محیطی” و مقاله 2006 توسط گالئوتی و همکاران، “بررسی استحکام منحنی کوزنتس زیست محیطی”، که هر دو را می توانید به صورت آنلاین به صورت رایگان پیدا کنید.
ظاهر غیر صادقانه انصاف تنها تاکتیک بلاغی مورد استفاده WKJ برای پرداختن به موضوعات دشوار نیست. نادیده گرفتن مشکلات موضوع دیگری است، همانطور که پس از توصیف بسیار گیج کننده از ساخت منحنی تقاضای پلکانی شکل برای کوکی ها در یک کلاس درس فرضی (@18-23) WKJ به طور معمول اشاره می کند که در بقیه کتاب منحنی های تقاضا پیوسته خواهد بود. منحنی ها در واقع تجمیع منحنی های تقاضا حتی در اقتصاد نئوکلاسیک نیز موضوعی بسیار بحث برانگیز است. حتی جرارد دبرو، برنده جایزه نوبل، که به قرار دادن دیدگاه نئوکلاسیک بر مبنایی بسیار ریاضی کمک کرد، خود اعتبار آن را زیر سوال برد.
تاکتیک دیگر که خوشبختانه به فصل آخر محدود می شود، نادیده گرفتن قضاوت آمیزتر و احساسی تر ایده های مخالف است. برای مثال، به ما گفته می‌شود که نسخه‌ای از اقتصاد محیط‌زیست که به عنوان اقتصاد زیست‌محیطی شناخته می‌شود، همانطور که در اروپا انجام می‌شود، «با کیفیت» است، اما در ایالات متحده چنین نیست. اقتصاد اکولوژیک ایالات متحده “یا غیراقتصادی یا ضداقتصادی” است (اصطلاحاتی که هرگز توضیح داده نمی شوند) (@265). هرمان دالی، طرفدار برجسته آمریکایی اقتصاد زیست‌محیطی، که BTW در اروپا بسیار مورد تجلیل قرار گرفته است، یک «اقتصاددان زیست‌محیطی خودخوانده» است که ویژگی‌های اقتصاد او «گمراه‌کننده» است (@267)، اگرچه هرگز به ما گفته نمی‌شود که چگونه هستند. بنابراین، و نه حتی در مورد شخصیت پردازی های دالی اصلا. در این فصل پایانی، WKJ همچنین این داستان را تداوم می‌بخشد که اقتصاد خنثی است (“واقعیت [این است] که اقتصاد هیچ طرفی نمی‌گیرد،” @271) و باید برای استفاده متخصصان محفوظ باشد (“**وقتی طبق دستور استفاده می‌شود،* * علم اقتصاد تلاش می کند تا ترجیحات مردم را همانطور که در اقدامات آنها منعکس می شود جمع کند.” @270 [تأکید اضافه شده]). جالب توجه است که WKJ در مورد مسئله بی طرفی دچار تعارض است. پیش از این، او به ما می‌گوید «تحلیل اقتصادی «بدون ارزش» نیست. یعنی از نظر ملاحظات اخلاقی یا اخلاقی بی طرف یا مستقل نیست» (@247). من فکر می کنم این نقل قول آخر درست است. خیلی بد است که WKJ نتوانست پیامدهای این بیانیه را برای بقیه کتاب ببیند.
در مجموع، این یک برخورد بسیار متعارف از موضوعی است که سزاوار تفاوت‌های ظریف‌تر و بحث عمیق‌تر از مناقشات است. کتابی بسیار روشنگرتر و روشنگرتر، علیرغم قدمتش، “اقتصاد منابع طبیعی و محیط زیست” پیرس و ترنر است (جان هاپکینز 1990؛ نباید با “اقتصاد زیست محیطی: مقدمه ابتدایی” توسط و ترنر، پیرس در سال 1993 اشتباه شود. Bateman که یکی دیگر از درمان های مرسوم است).
For example, consider WKJ’s discussion of the so-called “environmental Kuznets curve”. The EKC is an alleged empirical relationship between economic development and declines in pollution; its biggest fans are neoliberal economists who claim that the solution to environmental problems is more, not less, economic activity. WKJ does mention that “the dust has definitely not settled on this debate [sc., about the reality of the EKC],” but goes on to say “[but] some important ideas have emerged” (@100). With that phrase, WKJ flips the discussion to make the EKC appear much less controversial than it actually is. The problem with the EKC is as time goes by, empirical evidence seems very much against it, especially for non-localized issues like global warming. No worries: WKJ tells us that “the absence of evidence of an EKC for some environmental indicators should not be construed as proof that the EKC notion is invalid.” He spends the next 3-1/2 pages discussing why the EKC is “good news” (@104). For more nuanced evaluations of the EKC even within the framework of conventional econometrics (i.e., NOT by tree-huggers), see, e.g., D. Stern’s 2004 paper, “The Rise and Fall of the Environmental Kuznets Curve” and the 2006 paper by Galeotti & al., “On the Robustness of Robustness Checks of the Environmental Kuznets Curve,” both of which you can find for free online.
The insincere appearance of fairness isn’t the only rhetorical tactic used by WKJ to deal with difficult topics. Ignoring the difficulties is another, as when after a very confusing description of the construction of a staircase-shaped demand curve for cookies in a hypothetical classroom (@18-23) WKJ casually mentions that in the rest of the book demand curves will be continuous curves. In fact the aggregation of demand curves is a highly controversial topic even within neoclassical economics. Even Nobel laureate Gerard Debreu, who helped to put the neoclassical point of view on a highly mathematical foundation, himself questioned its validity.
Another tactic, thankfully confined to the final chapter, is a more judgmental and emotional dismissal of opposing ideas. For example, we’re told that the version of environmental economics known as ecological economics is “high-quality” as practiced in Europe, but not so in the US; US ecological economics is “either noneconomic or antieconomic” (terms that are never explained) (@265). Herman Daly, the leading American proponent of ecological economics, who BTW has been much honored in Europe, is a “self-described ecological economist” whose characterizations of economics are “misleading” (@267), though we are never told how they are so, nor even about Daly’s characterizations at all. In this concluding chapter, WKJ also perpetuates the fiction that economics is neutral (“The fact [is] that economics does not take sides,” @271) and should be reserved to use by experts (“**When used as directed,** economics attempts to add up people’s preferences as reflected in their actions,” @270 [emphasis added]). Interestingly, WKJ is conflicted on the question of neutrality; earlier, he tells us “Economic analysis is not ‘value free.’ That is, it is not neutral or independent with respect to moral or ethical considerations” (@247). I think this last quote is correct; it’s too bad WKJ couldn’t see the implications of this statement for the rest of the book.
All in all, this is a highly conventional treatment of a subject that deserves much more nuance, and in-depth discussion of controversies. A much more enlightened and enlightening book, despite its age, is Pearce & Turner’s “Economics of Natural Resources and the Environment” (Johns Hopkins 1990; not to be confused with the 1993 “Environmental Economics: An Elementary Introduction” by Turner, Pearce & Bateman, which is another conventional treatment).
دانلود کتاب «اقتصاد محیطی برای درختان در آغوش گرفته و دیگر شکاکان»
برای دریافت کد تخفیف ۲۰ درصدی این کتاب، ابتدا صفحه اینستاگرام کازرون آنلاین (@kazerun.online ) را دنبال کنید. سپس، کلمه «بلیان» را در دایرکت ارسال کنید تا کد تخفیف به شما ارسال شود.