دانلود کتاب Campaign Talk (به فارسی: بحث کمپین) نوشته شده توسط «Roderick P. Hart»
اطلاعات کتاب بحث کمپین
موضوع اصلی: 1
نوع: کتاب الکترونیکی
ناشر: Princeton University Press
نویسنده: Roderick P. Hart
زبان: English
فرمت کتاب: pdf (قابل تبدیل به سایر فرمت ها)
سال انتشار: 2000
تعداد صفحه: 325
حجم کتاب: 2 مگابایت
کد کتاب: 069100126X , 9780691001265 , 9781400812028
توضیحات کتاب بحث کمپین
کتاب هارت تقریباً ده سال پیش نوشته شده است، بنابراین تحلیل او از زبان مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری سال 2000 کمتر جالب است، اگر نگوییم کمتر معتبر است. سه چیز باعث می شود این کتاب همچنان ارزش خواندن داشته باشد. هارت از نرم افزار کلیدی مبتنی بر کلمه خود که برای تجزیه و تحلیل زبان سیاسی استفاده می شود بحث می کند، روندهای یک قرن در سخنرانی سیاسی را ارائه می دهد، و «صداهای» متفاوت سیاستمداران، شهروندان عادی و رسانه ها را با هم مقایسه می کند. رویکرد کلی او و بسیاری از نتایج او همچنان مرتبط هستند.
برنامه DICTION هارت از کلمات کلیدی برای نمره دادن به لحن متن، به جای محتوای متن استفاده می کند. داده‌های حاصل از تجزیه و تحلیل قبلی سخنرانی‌های سیاسی، تبلیغات، نامه‌ها به سردبیر و سایر نمونه‌های متنی برای محاسبه امتیازات مورد انتظار برای این نوع اسناد استفاده می‌شود. از این اطلاعات می توان برای تعیین اینکه چگونه سخنرانی یک نامزد خاص با میانگین متفاوت است استفاده کرد. پنج مقیاس اصلی هارت عبارتند از:
– قطعیت – زبانی که بیانگر قاطعیت، انعطاف ناپذیری و کامل بودن است
– خوش بینی – برجسته کردن ویژگی های مثبت افراد، مفاهیم یا رویدادها
– فعالیت – نشان دهنده حرکت، تغییر و اجرای ایده ها
– واقع گرایی – توصیف امور ملموس و فوری از زندگی روزمره
– اشتراک – نشان دهنده ارزش های گروهی به جای فردگرایی یا خاص بودن
هر مقیاس ساختار و زیرمقیاس های خاص خود را دارد که در ضمیمه 1 کتاب مشخص شده است. هارت از این مقیاس‌ها برای بررسی الگوهای زبان سیاسی استفاده می‌کند و برای مثال نشان می‌دهد که کمپین‌های «خوش‌بینانه» بیشتر موفق‌تر هستند. او همچنین نشان می‌دهد که سخنرانی‌های همان نامزدها پس از انتخابات موفق، بدون توجه به وابستگی حزبی، از زبان «خوش‌بینانه» به «واقع‌بینانه» تغییر می‌کند. کتاب مملو از چنین یافته‌هایی است، چه شهودی و چه غیر شهودی. هنگامی که خوانندگان رویکرد DICTION را که در فصل اول به خوبی توضیح داده شد، درک کردند، می توانند نتیجه گیری هارت را بر اساس آن در ادامه کتاب درک و ارزیابی کنند.
جالب ترین تحلیل تطبیقی هارت از نحوه ارتباط سیاستمداران و رسانه ها است که در فصل 8 (ص 210) خلاصه شده است. بر اساس یافته های هارت، سیاستمداران در واقع گرایی، خودارجاعی، سرسختی، اصطلاحات میهن پرستانه، الهام، تمجید و رضایت امتیاز بالایی کسب می کنند. آنها در ابعاد اصرار، ارجاع حزب سیاسی و ارجاع به سایر رهبران سیاسی امتیاز کمتری از حد معمول دارند. ارتباطات رسانه ای در دو طرف مقابل این ده مقیاس امتیاز می گیرند در حالی که شهروندان عادی (در نامه هایی به سردبیر و غیره) در وسط امتیاز می گیرند. این یافته‌های 2000 برای مقایسه با زبان مبارزات انتخاباتی سال 2008 جالب خواهد بود، زمانی که سیاستمداران کمتر مثبت‌اندیش و حزب‌گرایی رسانه‌ای بیشتر بود.
خوانندگان علاقه مند می توانند تحقیقات بیشتر زبان مبتنی بر DICTION توسط هارت و همکارانش را در کلمات کلیدی سیاسی: استفاده از زبانی که از ما استفاده می کند، صدای رهبری: ارتباطات ریاست جمهوری در عصر مدرن، و منبر سیاسی بازبینی شده بیابند. برنامه او برای درک تغییرات لحن زبان در مجموعه اسناد مفید است.
Hart’s DICTION program uses key words to score the tone, rather than the content, of text passages. Data from previous analysis of political speeches, advertisements, letters to the editor, and other text samples are used to calculate expected scores for these types of documents. This information can be used to determine how the speeches of a particular candidate differ from average. Hart’s five primary scales are:
– Certainty – Language that indicates resoluteness, inflexibility and completeness
– Optimism – Highlighting positive attributes of people, concepts or events
– Activity – Indicating movement, change and implementation of ideas
– Realism – Describing tangible, immediate matters from everyday life
– Commonality – Indicating group values rather than individualism or idiosyncrasy
Each scale has its own structure and subscales, outlined in Appendix 1 of the book. Hart uses these scales to examine patterns of political language, showing for example that more “Optimistic” campaigns tend to be more successful. He also shows that speeches from the same candidates shift from “Optimistic” to “Realistic” language following successful election, regardless of party affiliation. The book is full of such findings, both intuitive and counterintuitive. Once readers understand the DICTION approach, well explained in the first chapter, they are able to understand and evaluate Hart’s conclusions based on it in the remainder of the book.
Most interesting is Hart’s comparative analysis of how politicians and the media communicate–summarized in Chapter 8 (p. 210). According to Hart’s findings, politicians score high on Realism, Self-Reference, Tenacity, Patriotic Terms, Inspiration, Praise and Satisfaction. They score lower than normal on dimensions of Insistence, Political Party Reference and References to Other Political Leaders. Media communications score at the opposite ends of these ten scales while ordinary citizens (in letters to the editor, etc.) score in the middle. These 2000 findings would be interesting to compare to language from the 2008 campaign, a time of less positive politicians and greater media partisanship.
Interested readers can find more DICTION-based language research by Hart and his colleagues in Political Keywords: Using Language that Uses Us, The Sound of Leadership: Presidential Communication in the Modern Age, and The Political Pulpit Revisited. His program remains useful for understanding variations in language tone in collections of documents.
برای دریافت کد تخفیف ۲۰ درصدی این کتاب، ابتدا صفحه اینستاگرام کازرون آنلاین (@kazerun.online ) را دنبال کنید. سپس، کلمه «بلیان» را در دایرکت ارسال کنید تا کد تخفیف به شما ارسال شود.