دانلود کتاب Tupolev Tu-22M (به فارسی: توپولف Tu-22M) نوشته شده توسط «Yefim Gordon»
اطلاعات کتاب توپولف Tu-22M
موضوع اصلی: تاریخ
نوع: کتاب الکترونیکی
ناشر: Polygon Press
نویسنده: Yefim Gordon
زبان: English
فرمت کتاب: pdf (قابل تبدیل به سایر فرمت ها)
سال انتشار: 2005
تعداد صفحه: 82
حجم کتاب: 40 مگابایت
کد کتاب: 1932525033
توضیحات کتاب توپولف Tu-22M
در سال 1964، دفتر طراحی توپولف شروع به توسعه یک بمب افکن متوسط دو موتوره کرد که به عنوان جایگزینی برای بمب افکن مافوق صوت Tu-22 در اوایل دهه 1960 وارد خدمت شده بود.
به دلایل سیاسی، آندری نیکولایویچ توپولف این پروژه را با عنوان Tu-22M ارائه کرد. این ترفندی بود که قصد داشت دولت شوروی را فریب دهد تا فکر کند با یک اصلاح ساده Tu-22 ‘Blinder’ می‌توان به افزایش قابل توجهی در توانایی‌ها دست یافت. به گفته توپولف، این ساده‌تر و ارزان‌تر از طرح‌های «صفحه کاغذ تمیز» بود که توسط دفاتر رقیب سوخوی و میاسیسچف پیشنهاد شده بود. بمب‌افکن پیش‌بینی‌شده که در داخل به‌عنوان «هواپیمای 145» شناخته می‌شد، در واقع شبیه بازسازی Tu-22 تولیدی با بال‌های جدید با هندسه متغیر بود. با این حال، به زودی مشخص شد که این رویکرد خوب نیست، و هواپیمایی که در نهایت در 30 اوت 1969 وارد آزمایش پروازی شد، به عنوان Tu-22M0 عملاً هیچ شباهتی با بلیندر نداشت. کافی است بگوییم که موتورها اکنون در بدنه دفن شده بودند، نه در پایه باله.
این بمب افکن با دستیابی به قابلیت عملیاتی اولیه در سال 1972، ابتدا توسط غرب به اشتباه به عنوان Tu-26 شناخته شد و با نام رمز Backfire شناخته شد. نسخه اولیه تولید Tu-22M2 به Tu-22M3 بهبود یافته و نسخه شناسایی Tu-22MR تبدیل شد. این هواپیما علاوه بر بمباران متعارف، برای مأموریت های حمله موشکی دریایی نیز مناسب بود. از سال 1987 به بعد، این نوع در مرحله پایانی جنگ افغانستان، اقدام به پرتاب بمب های سنگین کرد که به قول خدمه، “کوه ها را کاملاً مسطح کرد”. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، این نوع توسط دو جمهوری جدید CIS، روسیه و اوکراین اداره می شد.
For political reasons, Andrey Nikolayevich Tupolev presented the project as the Tu-22M; this was a trick intended to fool the Soviet government into thinking a considerable increase in capabilities could be obtained by a simple modification of the existing Tu-22 ‘Blinder’. This, according to Tupolev, was easier and cheaper than the ”clean sheet of paper” designs proposed by the rival Sukhoi and Myasischev bureaus.
Known in-house as ”aircraft 145”, initially the projected bomber indeed looked like a rehash of the production Tu-22 with new variable-geometry wings. Soon, however, it became obvious that this approach was no good, and the aircraft which eventually entered flight testing on 30 August 1969 as the Tu-22M0 had virtually nothing in common with the Blinder. Suffice it to say that the engines were now buried in the fuselage, not mounted at the base of the fin.
Achieving initial operating capability in 1972, the bomber was initially misidentified by the West as the Tu-26 and code-named Backfire. The initial Tu-22M2 production version evolved into the improved Tu-22M3 and the Tu-22MR reconnaissance version. In addition to conventional bombing, the aircraft was suitable for naval missile strike missions. From 1987 on, the type saw action during the closing stage of the Afghan War, dropping heavy bombs which, in the words of the crew, ”flattened the mountains completely”. After the demise of the Soviet Union, the type was operated by two of the new CIS republics, Russia and the Ukraine.
