دانلود کتاب Hip: The History (P.S.) (به فارسی: Hip: The History (P.S.)) نوشته شده توسط «John Leland»
اطلاعات کتاب Hip: The History (P.S.)
موضوع اصلی: تاریخ
نوع: کتاب الکترونیکی
ناشر: Harper Perennial
نویسنده: John Leland
زبان: English
فرمت کتاب: pdf (قابل تبدیل به سایر فرمت ها)
سال انتشار: 2005
تعداد صفحه: 407
حجم کتاب: 2 مگابایت
کد کتاب: 0060528184 , 9780060528188 , 9780061584640
توضیحات کتاب Hip: The History (P.S.)
باسن جان لیلند: تاریخ از آن دسته از کتاب‌هایی است که من دوست دارم در اتوبوس بخوانم، مطالعه اجتماعی پرمحتوای جوهر نامشخصی که باعث می‌شود خواننده کتاب، خوب به نظر برسد. این کتاب عالی برای افراد وسواسی فرهنگ پاپ است که واقعاً نگران این موضوع هستند که آیا موزیسین‌های سفیدپوست می‌توانند به موسیقی‌دانان واقعی بلوز تبدیل شوند یا اینکه آیا موسیقی‌دانان جاز قفقازی علاوه بر حیله‌گری، چیزهای ارزشمندی به موسیقی جاز اضافه کرده‌اند.
چیزی که ما با هیپ داریم، کاری است که گریل مارکوس برای چندین دهه تلاش کرده است، که روایتی منسجم از حواشی فرهنگ آمریکایی، نوادگان بردگان و فرزندان والدین مهاجر است، به گونه‌ای که سبک و سیاق یکدیگر را در هم آمیخته است. حتی اگر نژادهای مربوطه در هم آمیخته شوند. لحظه لطف در تاریخ این است که چیزهای شگفت انگیزی از این همه وام گرفتن، حالت دادن و تنش، جاز، راک اند رول و زبان ادبی اصیل آمریکایی پدیدار شد. فاجعه این است که نسل‌ها نژادپرستی و خشونت طول کشید تا شرایط تاریخی برای ظهور این هنرهای حیاتی فراهم شود. مسئله باسن مضمونی را فراهم می‌کند که منابع لیلند را گرد هم می‌آورد – آنچه ظاهر می‌شود داستان دو نژاد است که نمی‌توانند با هم زندگی کنند و نمی‌توانند از هم جدا باشند.
لیلاند، خبرنگار نیویورک تایمز، تحقیقات خود را انجام داده است و دوزهای مورد انتظار از انسان شناسی فرهنگی، ادبیات و البته موسیقی را گرد هم می آورد که در این گزارش گسترده، اگر نامشخص است، در مورد اینکه “هیپ” چیست و چگونه است، جمع آوری کرده است. به نظر می رسد در طول زمان توسعه یافته است. مهمتر از همه، او بر رابطه کج‌روی بین سیاه و سفید تمرکز می‌کند. در مورد سیاه‌پوستان آمریکایی، که از بردگی به‌عنوان انسان‌های آزاد در یک محیط نژادپرستانه برخاسته‌اند، لگن شیوه‌ای طعنه‌آمیز بود، شیوه‌ای برای در نظر گرفتن وجودشان در حالت عادی، راهی برای حفظ تعادل روانی. برای هیپسترهای سفیدپوست جوان، عاشق موسیقی و سبک سیاه‌پوستان، این تلاشی بود برای به دست آوردن دانش، اعتبار و مشروعیت شخصی از طریق منبعی که غیر از آن چیزی بود که نسلی احساس می‌کرد طبقه بیش از حد ممتاز و متنعم آنها بود.
دامنه للند تحسین برانگیز است و کار قابل توجهی در پیشبرد تز خود انجام می دهد – که چارچوب آنچه ما باسن در نظر می گیریم راهی است که در آن هر دو نژاد با احتیاط به دیگران نگاه می کنند – و به این واقعیت حساس است که برای همه تلاش های هنرمندان سفیدپوست و پیروان خود را به پرورش سبک خوب خود را از نفوذ سیاه و سفید خود را، هیپسترهای سفید هرگز به دور از چهره سیاه و سفید minstrelsy. با وجود تمام تخصیص ها، آزمایش ها و انحرافات متنوع هنر سیاه که در طول دهه ها ظهور کرده است، تنها چند مرد و زن هستند که به مقام قهرمانان آمریکایی آفریقایی تبار خود رسیده اند، افرادی که خودشان در میان افراد معدودی بودند. زیاد.
What we have with Hip is a what Greil Marcus has been attempting to for decades, which is write a coherent narrative of the margins of American culture, descendants of slaves and the children of immigrant parents, coalesced in ways in which each other’s style and manner intermingled even if the respective races did not. The grace moment in history is that some wonderful things emerged from all this borrowing, posturing and tension, the jazz, rock and roll and a genuine American literary vernaculary; the tragedy is that it took generations of racisim and violence to produce the historical conditions for these vital arts to emerge. The question of hip furnishes the theme that brings Leland’s sources together–what emerges is the story of two races that cannot live together and cannot be apart.
Leland, a reporter for the New York Times, has done his research and brings together the expected doses of cultural anthropology, literature and, of course, music to bear on this sweeping, if unsettled account as to what “hip” is and how it appears to have developed over time. Most importantly he concentrates on the lopsided relationship between black and white, each group borrowing each other’s culture and suiting them for their respective needs; in the case of black Americans, rising from a slavery as free people in a racist environment, hip was an an ironic manner, a mode of regarding their existence on the offbeat, a way to keep the put upon psyche within a measure of equilibrium. For the younger white hipsters, in love black music and style, it was an attempt to gain knowledge, authenticity and personal legitimacy through a source that was Other than what a generation felt was their over-privileged and pampered class.
Leland’s range is admirable and does a remarkable job of advancing his thesis–that the framework of what we consider hip is a way in which both races eye other warily–and is sensitive to the fact that for all the attempts of white artists and their followers to cultivate their own good style from their black influences, the white hipsters is never far from black face minstrelsy. For all the appropriation,experimentation, and varied perversions of black art that has emerged over the decades, there are only a few men and women who’ve attained the stature of their African American heroes, people who, themselves, were the few among the many.
دانلود کتاب «Hip: The History (P.S.)»
برای دریافت کد تخفیف ۲۰ درصدی این کتاب، ابتدا صفحه اینستاگرام کازرون آنلاین (@kazerun.online ) را دنبال کنید. سپس، کلمه «بلیان» را در دایرکت ارسال کنید تا کد تخفیف به شما ارسال شود.