کتاب های خودآموز

نامه هایی به یک ریاضیدان جوان (هنر مربیگری)

Letters to a Young Mathematician (Art of Mentoring)

دانلود کتاب Letters to a Young Mathematician (Art of Mentoring) (به فارسی: نامه هایی به یک ریاضیدان جوان (هنر مربیگری)) نوشته شده توسط «Ian Stewart»


اطلاعات کتاب نامه هایی به یک ریاضیدان جوان (هنر مربیگری)

موضوع اصلی: خودیاری، روابط و سبک زندگی – خودیاری روانی

نوع: کتاب الکترونیکی

ناشر: Basic Books

نویسنده: Ian Stewart

زبان: english

فرمت کتاب: PDF (قابل تبدیل به سایر فرمت ها)

سال انتشار: 2006

تعداد صفحه: 221

حجم فایل: 20.05 مگابایت

کد کتاب: 0465082319 , 9780465082315

توضیحات کتاب نامه هایی به یک ریاضیدان جوان (هنر مربیگری)

همانطور که از عنوان پیداست، این کتاب در قالب نامه هایی به یک “ریاضیدان جوان” نوشته شده است، که در آن توصیه هایی ارائه می شود و به طور کلی در مورد اینکه ریاضیات چیست و ریاضیدان بودن به چه معناست، صحبت می کند. پشت جلد این نوید را می دهد که «به خوانندگان می گوید ایان استوارت، ریاضی دان مشهور جهان، آرزو می کرد در دوران دانشجویی چه چیزی را می دانست» و من برایم جالب بود زیرا در دانشگاه تجربیات متفاوتی با ریاضیات داشتم و همیشه به این فکر می کردم که چه کاری می توانستم متفاوت انجام دهم.
باید بگویم، تجربه من از این کتاب نیز ترکیبی بود. اول از همه، برای اینکه عنوان گمراه نشود، فکر می‌کنم در واقع برای مخاطبان غیرریاضی عمومی مناسب‌تر است تا برای افرادی که واقعاً در حال تبدیل شدن به یک ریاضیدان هستند – که برای من مشکلی نبود، زیرا آن را برای علاقه عمومی و نه به عنوان یک ریاضیدان مشتاق.
استوارت نکات جالب زیادی را در اینجا مطرح می کند، اما او اغلب آنقدر که من می خواستم با جزئیات صحبت نمی کند. من فکر می‌کنم این بخشی از یک مجموعه است، و احتمالاً لازم بود که کتاب به سختی 200 صفحه باشد، اما مواقعی وجود دارد که کمی عمق بیشتر خوب بود. از جهاتی خوب بود که این کتاب باعث شد بیشتر بخواهم، و ارجاعاتی به مطالب جالب دیگر در سرتاسر داشت، اما به خودی خود به اندازه کافی رضایت بخش نبود. با این حال، بسیاری از مردم احتمالاً از این مختصر قدردانی خواهند کرد.
نگرانی جدی تر برای من این بود که با برخی از نکات مهم تر او موافق نبودم. می دانم، او ریاضیدان است و من نه، اما هنوز. کتاب در ذهن من با فصل ابتدایی با عنوان «چرا ریاضی؟» شروع بدی داشت. دلیل استوارت، به طور خلاصه، این است که ریاضی در همه جا وجود دارد. تمرکز کمی روی ابزار مفید است و به اندازه کافی روی زیبایی آن نیست. همین امر حتی در فصل او در مورد براهین نیز صادق است: “احمقانه است که بگوییم این توافق [با آزمایش با دقت نه رقم اعشار] تصادفی است، و هیچ اصل فیزیکی در کار نیست… [اما] به همان اندازه احمقانه است که سعی نکنیم منطق عمیقی را که محاسبات را توجیه می کند، بیابیم. بنابراین حتی شواهدی نیز نه به عنوان ضروری، بلکه صرفاً مفید ارائه می‌شوند (دیدگاهی که او در فصل بعدی کمی از آن عقب‌نشینی می‌کند، اما به نظر من، آسیب وارد شده است).
نکته دیگری که باعث تعجب من شد، ادعای او است که می‌گوید همه نمی‌توانند ریاضی‌دان باشند، زیرا «اصالت از آن چیزهایی است که یا دارید یا ندارید». من واقعاً از این واقعیت قدردانی می کنم که او به صراحت با این دیدگاه درست سیاسی مخالف است که همه می توانند در همه چیز خوب باشند، اما فکر می کنم او موضوع را کمی بیش از حد ساده می کند. به ویژه، من متقاعد نشده ام که اصالت کلید اصلی است. او آن را با تلاش یک فرد ناشنوا برای تبدیل شدن به یک نوازنده بزرگ مقایسه می‌کند، اما هیچ چیزی وجود ندارد که من را به این فکر کند که خلاقیت مشکل است تا استعدادهای اساسی موسیقی/ریاضی. توضیحات او در مورد اینکه چگونه از زمانی که 10 سال داشت بدون تلاش در ریاضیات عالی بود، مرا متقاعد نکرد. ریاضیاتی که فرد در سن 10 سالگی انجام می دهد آنقدر با ریاضیات “واقعی” متفاوت است که به سختی می توان آن را همان موضوع نامید. خلاقیت قطعاً عامل اصلی در آنجا نیست. نمی‌دانم که آیا استدلال‌های متقاعدکننده مختلف استوارت نتیجه مستقیم کوتاهی بیش از حد کتاب است؟ شاید اگر او موضع خود را بیشتر توضیح می داد، بیشتر متقاعد می شدم.
از سوی دیگر، فکر می‌کنم این که در مورد این کتاب حرف‌های زیادی برای گفتن دارم، به نفع آن است. صرف نظر از اینکه من با همه چیزهایی که استوارت می گوید موافقم یا نه، او در یک فضای کوتاه نکات جالب و تحریک آمیز زیادی را بیان می کند. و کمی طنز نیز وجود دارد، از جمله یک فصل کامل در مورد کارهایی که نباید به عنوان یک استاد دوره تصدی انجام داد که عمدتاً شامل حکایات طنزآمیز در مورد اتفاقات مختلف است («زمانی که میزبانانم رفتند، من را در ساختمان ریاضیات هلندی رها کردند. به گاراژ پارکینگ رفتم تا به یک رستوران بروم. مجبور شدم از پنجره فرار کنم و زنگ دزد را بزنم.” بنابراین در پایان، من با احتیاط این کتاب را توصیه می‌کنم، به شرطی که دیدگاه‌های استوارت را در مورد ریاضیات به‌عنوان همه‌چیز و همه چیز در نظر نگیرید.


As the title suggests, this book is written in the form of letters to a “young mathematician”, offering advice and generally discussing what mathematics is and what it means to be a mathematician. The back cover promises that it “tells readers what world renowned mathematician Ian Stewart wishes he had known when he was a student”, and I was intrigued because I had a mixed experience with mathematics in university and always wondered what I could have done differently.
I have to say, my experience with this book was also mixed. First of all, lest the title mislead, I think it’s actually more suited for a general non-mathematical audience than for someone who’s actually in the process of becoming a mathematician–which wasn’t a problem for me, since I read it for general interest and not as an aspiring mathematician.
Stewart raises a lot of interesting points here, but he often doesn’t discuss them in as much detail as I would have liked. I think this is part of a series, and it was probably a requirement that the book be barely 200 pages long, but there are times when a bit more depth would have been nice. It was good in a way that the book left me wanting more, and it did include references to other interesting reading throughout, but it wasn’t quite satisfying enough in itself. Many people will probably appreciate the brevity, though.
A more serious concern for me was the fact that I just didn’t agree with some of his more important points. I know, he’s the mathematician and I’m not, but still. The book got off to a bad start, in my mind, with the initial chapter entitled “Why Do Math?”. Stewart’s reason, briefly, is that math is everywhere. There’s a bit too much focus on the utility and not enough on the beauty of it. The same is true even in his chapter on proofs: “it would be silly to suggest that this agreement [with experiment to an accuracy of nine decimal places] is an accident, and that no physical principle is involved…. [but] it is equally silly not to try to find out the deep logic that justifies the calculation. Such understanding… will surely advance mathematics.” So even proofs are presented not as necessary, but merely as useful (a view that he steps back from slightly in the following chapter, but to my mind, the damage was done).
Another point that left me wondering is his claim that not everyone can be a mathematician, because “originality is one of those things that you either have or you don’t.” I really appreciate the fact that he expressly disagrees with the politically-correct view that everyone can be good at everything, but I think he simplifies the issue a bit too much. In particular, I’m just not convinced that originality is the key. He compares it to the attempt of a tone-deaf person to become a great musician, but there’s nothing in there to make me think that creativity is the problem rather than some more basic musical/mathematical aptitude. His explanations about how he excelled at math without effort from the time he was 10 didn’t convince me either; the mathematics that one does at age 10 is so different from “real” mathematics that it can barely be called the same subject. Creativity certainly isn’t the main factor there. I wonder whether Stewart’s various unconvincing arguments are a direct result of the book’s extreme brevity; maybe I would have been more convinced if he had elaborated his position further.
On the other hand, I think the fact that I have so much to say about this book speaks in its favour. Regardless of whether I agree with everything Stewart says, he makes plenty of interesting and provocative points in a short space. And there’s a fair bit of humour, too, including a whole chapter on what not to do as a tenure-track professor that consists mainly of humorous anecdotes about various mishaps (“I was once abandoned inside a Dutch mathematics building when my hosts went off to the parking garage to go to a restaurant. I had to make my escape through a window, setting off a burglar alarm.”) I still found myself thinking about this book months after finishing it. So in the end, I would cautiously recommend this book, as long as you don’t take Stewart’s views as the be-all-and-end-all when it comes to what mathematics is.

دانلود کتاب «نامه هایی به یک ریاضیدان جوان (هنر مربیگری)»

مبلغی که بابت خرید کتاب می‌پردازیم به مراتب پایین‌تر از هزینه‌هایی است که در آینده بابت نخواندن آن خواهیم پرداخت.

دیدگاهتان را بنویسید