دانلود کتاب Is God A Delusion: A Reply to Religion’s Cultured Despisers (به فارسی: آیا خدا یک توهم است: پاسخی به تحقیر کنندگان فرهیخته دین) نوشته شده توسط «Eric Reitan»
اطلاعات کتاب آیا خدا یک توهم است: پاسخی به تحقیر کنندگان فرهیخته دین
موضوع اصلی: دین
نوع: کتاب الکترونیکی
ناشر: Wiley-Blackwell
نویسنده: Eric Reitan
زبان: English
فرمت کتاب: pdf (قابل تبدیل به سایر فرمت ها)
سال انتشار: 2008
تعداد صفحه: 254
حجم کتاب: 2 مگابایت
کد کتاب: 1405183624 , 9781405183628 , 9781405183611
توضیحات کتاب آیا خدا یک توهم است: پاسخی به تحقیر کنندگان فرهیخته دین
در پاسخ به پدیده انتشارات «آتئیسم جدید» بسیاری از کتاب‌های نوشته شده توسط خداباوران به چاپ رسیده است. من همه آنها را نخوانده ام، حتی اکثر آنها را، اما در میان آنهایی که خوانده ام، برخی از آنها بسیار خوب هستند، از جمله کتاب “چرا تقریباً قطعاً خدا وجود دارد” کیت وارد، کتابی متفکر با ایده های عمیق، و کتاب «آخرین خرافه» ادوارد فیسر، کتابی آموزنده و همچنین اثری سخت که یک خداباور ممکن است با لذتی تقریباً گناهکار آن را بخواند. به نظر من، کتاب اریک ریتان به‌عنوان بهترین کتاب در این دسته شناخته می‌شود. و مانند بسیاری از کتاب‌های خوب، آثار ریتان در سطوحی بیش از یک.
در یک سطح، این همان چیزی است که عنوان آن نشان می‌دهد: پاسخی مستقیم به استدلال‌های آتئیسم جدید. اریک ریتان، استاد فلسفه در دانشگاه ایالتی اوکلاهاما، چیزهای خود را می‌داند، و به وضوح، هرچند به آرامی، نشان می‌دهد که چنین استدلال‌هایی کجا اشتباه می‌کنند، یا چگونه بر اساس سوءتفاهم عمیق از تفکر خداباورانه است. و او نشان می‌دهد که چگونه قضاوت‌های ارزشی آتئیسم جدید در بهترین حالت ناعادلانه و در بدتر کاملاً نادرست هستند. با این حال، آنچه بیش از همه مرا در این سطح تحت تأثیر قرار داد این است: بسیاری از ما، وقتی فکری را ارائه می‌کنیم، به طور غریزی ادعای شایستگی یا شایستگی بیشتری نسبت به آنچه واقعاً سزاوار آن است داریم. رایتان، پیوسته و من خودآگاهانه فکر می‌کنم، برعکس عمل می‌کند و به دیدگاه مخالف احترام می‌گذارد، تقریباً یک عیب دارد. من این شیوه نوشتن را کاملاً تبدیل کننده یافتم.
در سطح عمیق‌تر، شخص احساس می‌کند که ریتن آنقدر به استدلال‌ها علاقه‌مند نیست، بلکه به توصیف و درک شرایط انسانی علاقه‌مند است. برای یک خداباور آگاه آسان است که ملحدان را افرادی عادل بداند که نمی توانند فراتر از بینی خود را ببینند، اما در این مورد نه. ریتان آنقدر تلاش نمی‌کند که نشان دهد استدلال‌های بی‌خدایی کجا اشتباه است، بلکه به این فکر می‌کند که چرا مردم آن‌طور که فکر می‌کنند فکر می‌کنند. تمرکز ضمنی توجه ریتان به جنبه‌های وجودی و نه فکری زندگی ما، کمک می‌کند کتاب را به موضوعات واقعاً مهمی که باید در نظر گرفته شود اشاره کند. زیرا اگرچه درست است که یک هواپیما کاملاً بر اساس عقل خود می‌سازد، اما ما زندگی خود را اینگونه نمی‌سازیم. انتخاب های زندگی ما و ارزش زندگی ما به چیزی بیشتر از استدلال بستگی دارد: آنها بیشتر به قضاوت های ارزشی و به شجاعت ما بستگی دارند. من فکر می‌کنم این بینش عمیق‌تر و مفیدتر از خواندن این کتاب است، تا اینکه بفهمیم الحاد جدید چقدر از نظر فکری سطحی است.
در سطح سوم، که بیش از همه مرا به فکر فرو برد، ریتن درباره چیستی ایمان مذهبی بحث می کند. در واقع به نظرم می رسد که نوشتن در مورد ایمان واقعاً هدف کتاب بوده است و پاسخ به الحاد جدید فقط بهانه آن بوده است. اکنون، من قبلاً فکر می‌کردم که وقتی آتئیست‌ها ایمان مذهبی را به عنوان “باور بدون دلیل کافی” تعریف می‌کنند، این فقط یک شاه ماهی قرمز بود، زیرا دریافتم که برای ایمان به خدا خواندن بیش از اندازه کافی وجود دارد، و مطمئناً دلیل بسیار بیشتری نسبت به اعتقاد به خدا وجود دارد. طبیعت گرایی، یا برای باور به این که جهان فقط یک مکانیسم بزرگ است که کورکورانه از بین می رود، همانطور که تقریباً همه آتئیست های جدید انجام می دهند. شگفتی بزرگی که از خواندن کتاب ریتان گرفتم این بود که دیدم خداناباوران واقعاً درست می‌گویند: یکی از ویژگی‌های تعیین‌کننده ایمان مذهبی در واقع این است که افراد با ایمان دلیل خوبی برای اعتقادات خود ندارند. همانطور که رایتان توضیح می دهد، زندگی ما از نظر مذهبی مبهم است، یا حداقل برای اکثر مردم چنین است. بیشتر مردم متوجه می شوند که می توانند دنیایی را که در آن زندگی می کنند، هم به عنوان یک مکانیسم غیرشخصی و هم مکانی که ریشه در خوبی دارد، درک کنند. بنابراین، ریتان توضیح می دهد، ایمان، به جای اینکه یک باور مبتنی بر دلایل باشد، انتخابی است بر اساس *امید* که جهان ذاتاً خوب است و در نهایت به سمت خوبی خواهد رسید. بنابراین، عظمت ایمان بر این واقعیت استوار است که افراد با ایمان زندگی خود را به جهان بینی نیکو می بندند *بدون* دلیل کافی برای این کار. آنچه ملحدان قضاوت می‌کنند ویژگی منفی ایمان است، یعنی باور بدون دلیل، اکنون نشان داده شده است که دقیقاً همان چیزی است که در مورد ایمان بسیار عالی است، و در واقع ارزش ایمان در کجاست. به جای اینکه دین مبتنی بر ترس یا خیال بافی باشد (نگاهی که به هر حال با واقعیت همخوانی ندارد)، اکنون نشان داده شده است که پاسخ دینی به زندگی، خوش‌بینی و شجاعت است. ایمان پاسخی است که حسن بنیادی واقعیت را تأیید می کند و نه پاسخی که صرفاً از استدلال هستی شناختی پیروی می کند [1]. این یک ایده شگفت‌انگیز و فوق‌العاده قدرتمند است که به خوبی با آنچه ما در مورد وفاداری افراد می‌دانیم مطابقت دارد و در واقع ممکن است بخشی از توضیح این باشد که چرا خدا زندگی ما را به گونه‌ای خلق کرد که حضور او آشکار نباشد.
این یک کتاب عالی است. من آن را به همه افراد با هر دیدگاهی توصیه می کنم، زیرا نه تنها دانش، بلکه آنچه را که در یک کتاب ارزشمندتر است، یعنی خوراکی برای تفکر، ارائه می دهد. پس از خواندن آن، فرد به جای احساس رضایت، احساس گرسنگی می کند که بیشتر در مورد این مسائل فکر کند و نگاه عمیق تری به زندگی خود بیندازد.
[1] شاید معنای جس همین باشد
On one level it is just what its title suggests: a direct response to New Atheism’s argumentation. Eric Reitan, a philosophy professor at Oklahoma State university, knows his stuff, and so clearly, albeit gently, shows where such arguments go wrong, or how they are based on a deep misunderstanding of theistic thought. And he shows how the value judgments of New Atheism are unfair at best and quite misguided at worse. What most impressed me at this level though is this: Most of us, when we present some thought, instinctively claim more ground or merit than it really deserves. Reitan, consistently and I think self-consciously, does the opposite and is respectful of the contrarian view almost to a fault. I found this way of writing quite becoming.
On a deeper level, one feels that Reitan is not so much interested in the arguments per se, as in describing and understanding the human condition. It is easy for a knowledgeable theist to regard atheists as just people who cannot see beyond their noses, but not in this case. Reitan does not so much set out to show where atheism’s arguments are wrong, but to investigate why people would come to think the way they think. The implicit concentration of Reitan’s attention to the existential rather than to the intellectual aspects of our life, help point the book to the really important issues one should be considering. For while it is true that one builds an airplane based entirely on one’s intellect, this is not how we build our lives. Our life’s choices and our life’s value depend on much more than reasoning: they depend mostly on our value judgments and on our courage. I think that’s the deeper and more useful insight one gets from reading this book, than just finding out how intellectually superficial New Atheism is.
On a third level, which was the one that most made me think, Reitan discusses what religious faith is. Indeed it seems to me that writing about faith was really the purpose of the book, and that responding to New Atheism was just the pretext. Now, I used to think that when atheists define religious faith as “belief without sufficient reason” it was just a red herring, for I find that there is more than sufficient readon for believing in God, and surely far more reason than for believing in naturalism, or for believing that the world is just a big mechanism blindingly churning away, as virtually all New Atheists do. The big surprise I got from reading Reitan’s book is that I saw that atheists are actually right: A defining characteristic of religious faith is indeed that people of faith do not have good reason for their beliefs. As Reitan explains, our life is religiously ambiguous, or at least is so for most people. Most people find that they can understand the world in which they live both as an impersonal mechanism, and well as a place rooted in goodness. So, Reitan explains, faith, rather than being a belief based on reasons, is a choice based on just the *hope* that the world is intrinsically good and will in the end come down to the side of goodness. Thus, the greatness of faith is based on the fact that people of faith commit their lives to a worldview of goodness *without* actually having sufficient reason to do so. What atheists judge to be a negative quality of faith, namely to believe without reason, is now shown to be precisely what is so great about faith, and indeed where faith’s value rests. Rather than religion being based on fear or wishful thinking (a view which does not comport well with reality anyway), the religious response to life is now shown to be one of optimism and courage. Faith is a response which asserts the fundamental goodness of reality, and not a response which merely follows ontological reasoning [1]. This is a surprising and extremely powerful idea, which fits well with what we know about how faithful people are, and which indeed may be part of the explanation of why God created our life in a way that His/Her presence would not be obvious.
This is a great book. I highly recommend it to people of all viewpoints, for it offers not just knowledge but also what is most valuable in a book, namely food for thought. After reading it, rather than feeling satisfied, one feels hungry to think more about these matters and to take a deeper look into one’s own life.
[1] Perhaps that’s the meaning of Jesus’s much misunderstood words in the Gospels: “You, Thomas, have believed because you have seen me; blessed are those who have not seen me and yet believe”.
دانلود کتاب «آیا خدا یک توهم است: پاسخی به تحقیر کنندگان فرهیخته دین»
