دانلود کتاب Digital Performance: A History of New Media in Theater, Dance, Performance Art, and Installation (به فارسی: اجرای دیجیتال: تاریخچه رسانه های جدید در تئاتر، رقص، هنرهای نمایشی و نصب) نوشته شده توسط «Steve Dixon»
اطلاعات کتاب اجرای دیجیتال: تاریخچه رسانه های جدید در تئاتر، رقص، هنرهای نمایشی و نصب
موضوع اصلی: هنرها
نوع: کتاب الکترونیکی
ناشر: The MIT Press
نویسنده: Steve Dixon
زبان: english
فرمت کتاب: PDF (قابل تبدیل به سایر فرمت ها)
سال انتشار: 2007
تعداد صفحه: 828
حجم فایل: 9.06 مگابایت
کد کتاب: 0262042355 , 9780262042352
توضیحات کتاب اجرای دیجیتال: تاریخچه رسانه های جدید در تئاتر، رقص، هنرهای نمایشی و نصب
دهه گذشته دوره فوق‌العاده شدیدی از آزمایش با فناوری رایانه در هنرهای نمایشی را شاهد بوده است. رسانه‌های دیجیتال به طور فزاینده‌ای در تئاتر و رقص زنده گنجانده شده‌اند و اشکال جدیدی از اجرای تعاملی در نصب‌های مشارکتی، روی CD-ROM و بر روی وب پدیدار شده‌اند. در اجرای دیجیتال، استیو دیکسون تکامل این شیوه‌ها را ردیابی می‌کند، گزارش‌های دقیقی از تمرین‌کنندگان و اجراهای کلیدی ارائه می‌کند، و زمینه‌های نظری، هنری و تکنولوژیکی این شکل از هنر رسانه‌ای جدید را تحلیل می‌کند. از فن‌آوری تئاتری که از deus ex machina درام کلاسیک یونان تا Gesamtkunstwerk واگنر (مفهوم کل اثر هنری) را در بر می‌گیرد و شباهت‌هایی را بین آثار معاصر و تئوری‌ها و عملکردهای ساخت‌گرایی، دادا، سوررئالیسم، اکسپرسیونیسم، فوتوریسم و پیشگامان چند رسانه‌ای ترسیم می‌کند. قرن بیستم برای دیدگاهی نظری در مورد عملکرد دیجیتال، دیکسون از آثار فیلیپ آسلندر، والتر بنجامین، رولان بارت، ژان بودریار و دیگران استفاده می‌کند. برای مستندسازی و تحلیل عملکرد دیجیتال معاصر، دیکسون تغییراتی را در نمایش بدن، فضا در نظر می‌گیرد. و زمان. او بدن‌های مجازی، آواتارها و دوبل‌های دیجیتال و همچنین اجراهای هنرمندانی از جمله استلارک، رابرت لیپج، مرس کانینگهام، لوری اندرسون، تئوری انفجار و ادواردو کاک را در نظر می‌گیرد. او رویکردهای جدید رسانه‌های جدید برای خلق تماشای تئاتری را بررسی می‌کند، از جمله کارهای اجرای واقعیت مجازی و ربات، اجراهای تله‌ماتیک که در آن مکان‌های دوردست در زمان واقعی به هم متصل می‌شوند، وب‌کم‌ها و جوامع نمایشی آنلاین، و توهم «برون‌زمانی» ایجاد شده توسط برخی تئاترهای تکنولوژیک را در نظر می‌گیرد. آثار. در نهایت، او مقوله‌هایی از تعامل، از ناوبری تا مشارکتی و مشارکتی را تعریف می‌کند. دیکسون رویکردهای نظری غالب در عملکرد دیجیتال را به چالش می کشد – از جمله آنچه که او انکار امر جدید توسط پست مدرنیسم می نامد – و در جای خود مجموعه ای از استدلال های اصلی را ارائه می دهد.
The past decade has seen an extraordinarily intense period of experimentation with computer technology within the performing arts. Digital media has been increasingly incorporated into live theater and dance, and new forms of interactive performance have emerged in participatory installations, on CD-ROM, and on the Web. In Digital Performance, Steve Dixon traces the evolution of these practices, presents detailed accounts of key practitioners and performances, and analyzes the theoretical, artistic, and technological contexts of this form of new media art.Dixon finds precursors to today’s digital performances in past forms of theatrical technology that range from the deus ex machina of classical Greek drama to Wagner’s Gesamtkunstwerk (concept of the total artwork), and draws parallels between contemporary work and the theories and practices of Constructivism, Dada, Surrealism, Expressionism, Futurism, and multimedia pioneers of the twentieth century. For a theoretical perspective on digital performance, Dixon draws on the work of Philip Auslander, Walter Benjamin, Roland Barthes, Jean Baudrillard, and others.To document and analyze contemporary digital performance practice, Dixon considers changes in the representation of the body, space, and time. He considers virtual bodies, avatars, and digital doubles, as well as performances by artists including Stelarc, Robert Lepage, Merce Cunningham, Laurie Anderson, Blast Theory, and Eduardo Kac. He investigates new media’s novel approaches to creating theatrical spectacle, including virtual reality and robot performance work, telematic performances in which remote locations are linked in real time, Webcams, and online drama communities, and considers the “extratemporal” illusion created by some technological theater works. Finally, he defines categories of interactivity, from navigational to participatory and collaborative. Dixon challenges dominant theoretical approaches to digital performance–including what he calls postmodernism’s denial of the new–and offers a series of boldly original arguments in their place.
دانلود کتاب «اجرای دیجیتال: تاریخچه رسانه های جدید در تئاتر، رقص، هنرهای نمایشی و نصب»
برای دریافت کد تخفیف ۲۰ درصدی این کتاب، ابتدا صفحه اینستاگرام کازرون آنلاین (@kazerun.online ) را دنبال کنید. سپس، کلمه «بلیان» را در دایرکت ارسال کنید تا کد تخفیف به شما ارسال شود.