دانلود کتاب The Piratization of Russia: Russian Reform Goes Awry (به فارسی: دزدی دریایی روسیه: اصلاحات روسیه به خطا می رود) نوشته شده توسط «Marshall I. Goldman»
اطلاعات کتاب دزدی دریایی روسیه: اصلاحات روسیه به خطا می رود
موضوع اصلی: علوم زمین
نوع: کتاب الکترونیکی
ناشر: Routledge
نویسنده: Marshall I. Goldman
زبان: english
فرمت کتاب: PDF (قابل تبدیل به سایر فرمت ها)
سال انتشار: 2003
تعداد صفحه: 297
حجم فایل: 3.32 مگابایت
کد کتاب: 0203354729 , 9780415315289
نوبت چاپ: 1
توضیحات کتاب دزدی دریایی روسیه: اصلاحات روسیه به خطا می رود
نویسنده تصویر خوبی از کلوپ جنایتکاران حریص به ما می دهد که کل کشور را ربوده و آن را ویران کرده اند.
پول‌گردان واقعی آنها تکه‌هایی از منابع طبیعی بسیار غنی روسیه را تحت وام‌های سهام […] تصاحب می‌کرد. سرمایه‌داران برای کسری از ارزش بازار خود، پیشنهاد دادند که مراقب سهامی باشند که دولت به‌عنوان وثیقه برای وام‌ها می‌گذارد، و در ازای وام‌هایی به دولت کسری بودجه، سهام دولت در شرکت‌های انرژی را «مدیریت» می‌کرد. این به آنها اجازه داد تا ادعا کنند که دارایی های کشور فروخته نمی شود. در این معاملات داخلی فاسد، دولت یلتسین به سرمایه داران جدید اجازه داد که شرکت ها را از مدیران آنها بگیرند و حمایت یلتسین را علیه کمونیست ها بخرند. دولت نتوانست وام ها را بازپرداخت کند. سپس سرمایه‌داران سهام را به‌عنوان بازپرداخت وام‌ها، از طریق شرکت‌های برون مرزی، بسیار ارزان به خود فروختند.
دولت از ارزش دفتری شرکت ها که در ژانویه 1992، قبل از تورم بزرگ، تعیین شده بود، به عنوان مبنای حراج کوپن استفاده کرد. معاون نخست وزیر یلتسین، یگور گیدار، قیمت ها را در ژانویه 1992 آزاد کرد و باعث تورم 2500 درصدی شد، پس انداز زندگی کارگران را از بین برد، 70 میلیون حساب فقط در Sberbank دولتی.
در نوامبر تا دسامبر 1995، دولت 12 شرکت بزرگ روسیه را به حراج گذاشت. تعداد کمی از بانک ها حراج ها را اجرا کردند، رقبای خود را رد صلاحیت کردند، خارجی ها را کنار گذاشتند، در مزایده ها شرکت کردند و مناقصه ها را بردند. سرمایه داران اعتراف کردند که 40 برابر کمتر از ارزش بنگاه ها پرداخت کردند. ولادیمیر پوتانین (معاون نخست وزیر مسئول امور مالی) در حراج بسته ای که توسط بانک خودش، Uneksimbank برگزار شد، تنها به قیمت 170.1 میلیون دلار، نوریلسک نیکل، بزرگترین تولیدکننده نیکل و پلاتین در جهان را خرید که سود آن در آن سال 1.2 میلیارد دلار بود. . این بانک پیشنهاد رقیب 350 میلیون دلاری را در یک مورد فنی رد صلاحیت کرد. پوتانین همچنین شرکت‌های نفتی را با قیمت‌های غیررقابتی خرید و سپس محصولات را با قیمت‌های پایین‌تر از بازار به شرکت‌های تجاری تحت مالکیت خود فروخت. او گازپروم، انحصار گاز طبیعی را به قیمت 228 میلیون دلار، یک هزارم ارزش آن، فروخت. پوتانین 51 درصد از شرکت نفت سیدانکو را فروخت و 130 میلیون دلار به دولت وام داد. سپس او شرکت را به قیمت 130 میلیون دلار در حراج خرید: در سال 1997، BP فقط برای 10 درصد از سهام، 571 میلیون دلار پرداخت کرد. جای تعجب نیست که بانک Potanin بزرگترین برنده وام برای سهام […].
سرمایه داران شرکت های فرعی انگلی ایجاد کردند که سود آنها را بین خود تقسیم کردند، نه با سهامداران. آنها از فرصت های آربیتراژی بین قیمت های پایین روسیه و قیمت های بالای بازار جهانی، به ویژه در گاز، نفت، طلا، پلاتین و سایر فلزات گرانبها استفاده کردند. آنها از نرخ‌های بهره واقعی منفی بانک مرکزی سود می‌بردند و به ارزها، عمدتاً در برابر روبل، سفته‌بازی می‌کردند. دولت سرمایه داران به سختی هیچ مالیاتی نگرفت: در سال های 1995-1996، گازپروم 3.5 میلیون دلار مالیات بر درآمد 2 میلیارد دلاری پرداخت کرد.
آناتولی چوبایس، رئیس کمیته دولتی خصوصی سازی، در مورد سرمایه داران روسیه گفت: “آنها می دزدند و می دزدند و می دزدند. آنها مطلقاً همه چیز را می دزدند و جلوگیری از آنها غیرممکن است.” تا سال 1999، 38 درصد از مردم روسیه زیر خط فقر زندگی می کردند. 90 درصد مردم شرایط بدتری را تحمل کردند، در حالی که تعداد انگشت شماری از سرمایه داران متکبر با دزدی و فساد سودهای کلان به دست آوردند. اگر می‌خواهید تصویری از «شرکت آزاد» در عمل داشته باشید، اینجاست!
Their real money-spinner was grabbing pieces of Russia’s immensely rich natural resources under the Loans for Shares […]. For a fraction of their market value, the capitalists offered to look after the shares that the government put up as collateral for the loans, `managing’ the state’s stake in the energy companies in exchange for loans to the deficit-ridden state. This allowed them to claim that the nation’s assets were not being sold off. In these corrupt insider deals, the Yeltsin government let the new capitalists take the companies from their directors, buying Yeltsin their support against the communists. The government could not repay the loans. The capitalists then sold the shares to themselves very cheaply, as repayment for the loans, through offshore companies.
The government used companies’ book values as fixed in January 1992, before the great inflation, as the basis for the voucher auctions. Yeltsin’s Deputy Prime Minister, Yegor Gaidar, freed prices in January 1992, causing 2500% inflation, wiping out workers’ life savings, 70 million accounts in the state-owned Sberbank alone.
In November-December 1995, the government auctioned 12 of Russia’s biggest companies. A tiny handful of banks ran the auctions, disqualified their rivals, excluded foreigners, bid in the auctions and won the bids. The capitalists admitted that they paid 40 times less than the enterprises were worth. In a closed auction run by his own bank, Uneksimbank, Vladimir Potanin (the deputy prime minister in charge of finance) bought, for just $170.1 million, Norilsk Nickel, the world’s biggest producer of nickel and platinum, whose profits that year were $1.2 billion. The bank disqualified a rival bid of $350 million on a technicality. Potanin also bought oil companies at non-competitive prices and then sold the products at below market prices to trading companies he owned. He sold Gazprom, the natural gas monopoly, for $228 million, a thousandth of its value. Potanin sold 51% of the Sidanco oil company, for which he loaned the government $130 million. Then he bought the company for $130 million in the auction: in 1997, BP paid $571 million for just a 10% stake. Not surprisingly, Potanin’s bank was the biggest winner from the Loans for Shares […].
Capitalists created parasitic subsidiaries, whose profits they divided amongst themselves, not with the shareholders. They exploited arbitrage opportunities between low Russian prices and high world market prices, particularly in gas, oil, gold, platinum and other precious metals. They profited from the Central Bank’s negative real interest rates, and speculated in currencies, mainly against the rouble. The capitalists’ government took barely any taxes: in 1995-96, Gazprom paid $3.5 million tax on $2 billion earnings.
Anatoly Chubais, head of the State Privatization Committee, said of Russia’s capitalists, “They steal and steal and steal. They are stealing absolutely everything and it is impossible to stop them.” By 1999, 38% of Russia’s people existed below the poverty line. 90% of the people endured worsening conditions, while the handful of arrogant capitalists made colossal profits by theft and corruption. If you want a picture of ‘free enterprise’ in action, here it is!
دانلود کتاب «دزدی دریایی روسیه: اصلاحات روسیه به خطا می رود»
برای دریافت کد تخفیف ۲۰ درصدی این کتاب، ابتدا صفحه اینستاگرام کازرون آنلاین (@kazerun.online ) را دنبال کنید. سپس، کلمه «بلیان» را در دایرکت ارسال کنید تا کد تخفیف به شما ارسال شود.