دانلود کتاب Green Cities: Urban Growth And the Environment (به فارسی: شهرهای سبز: رشد شهری و محیط زیست) نوشته شده توسط «Matthew E. Kahn»
اطلاعات کتاب شهرهای سبز: رشد شهری و محیط زیست
موضوع اصلی: 1
نوع: کتاب الکترونیکی
ناشر: Brookings Institution Press
نویسنده: Matthew E. Kahn
زبان: English
فرمت کتاب: pdf (قابل تبدیل به سایر فرمت ها)
سال انتشار: 2006
تعداد صفحه: 169
حجم کتاب: 2 مگابایت
کد کتاب: 0815748167 , 9780815748168 , 0815748159 , 9780815748151
توضیحات کتاب شهرهای سبز: رشد شهری و محیط زیست
برنامه‌ریزی اکولوژیکی شهرها اکنون توسط بسیاری از تنظیم‌کننده‌ها به عنوان یک پیشنهاد برد-برد فرض می‌شود و ابتکارات متعددی در مورد “سبزسازی شهرها” در سراسر جهان شکل می‌گیرد. دیگر کوریتیبا در برزیل یا چاتانوگا در تنسی، مطالعات موردی پرت نیستند که در بسیاری از ارائه‌های کنفرانس حضور داشتند. شهرها از طریق مسیرهای متعدد سبز می شوند و کتاب جدید متیو کان، شهرهای سبز، تلاش می کند تا این مسیر را از دریچه تحلیل اقتصادی درک کند. هسته نظری کتاب حول مفهوم منحنی کوزنتس زیست‌محیطی (EKC) می‌چرخد – یک فرضیه اقتصادی که در دهه 1990 با پیشنهاد اینکه رونق اقتصادی در ابتدا منجر به زوال محیط‌زیستی می‌شود اما در نهایت یک مکانیسم خود اصلاحی منجر به محیط‌زیست می‌شود، ارزش زیادی پیدا کرد. کنترل ها کان اشاره می‌کند که پس از خواندن کتاب پرفروش بیورن لومبورگ آماردان دانمارکی، محیط‌شناس شکاک، که در آن داده‌هایی که به‌طور غیرمستقیم از فرضیه EKC پشتیبانی می‌کردند، به نوشتن این کتاب هدایت شد.
با این حال، نویسنده در تحلیل خود کاملاً ظریف است و از دیدگاه کرنوکوپی مبنی بر اینکه اصلاح خود در هر شرایطی اتفاق می‌افتد، به آرامی حمایت نمی‌کند. او ابتدا ویژگی های کلیدی کیفیت زیست محیطی در مناطق شهری را بر اساس بررسی ادبیات اقتصاد محیطی ترسیم می کند. به ویژه کیفیت هوا، مصرف بنزین و استفاده از حمل و نقل عمومی اهمیت دارد. داده ها یک مورد قانع کننده برای فرضیه EKC برای آلودگی هوا و صوتی را نشان می دهد. شهرهایی که آستانه درآمد مشخصی را پشت سر گذاشته‌اند، معمولاً سرانه محیطی تمیزتر و کمتر پر سر و صدا دارند.
کان همچنین اذعان می کند که تحلیل EKC دارای محدودیت هایی است زیرا کیفیت فضایی رشد شهرها و جمعیت شناسی مهاجرت به اندازه کافی در این تحلیل ثبت نشده است. کان ضمن تأیید این محدودیت، برخی از برجسته‌ترین ویژگی‌های «برنامه‌ریزی سبز» را نیز از نظر پارک‌ها و فضای عابر پیاده یا زیرساخت‌های آب و زهکشی مبتنی بر اکوسیستم که حداقل از زمان طراحی با طبیعت توسط ایان مک‌هارگ برای برنامه‌ریزان شناخته شده است، نادیده می‌گیرد. (1967).
به عنوان یک اقتصاددان، کان شاید بیش از حد درگیر روندهای کل است و کمتر به درک آنچه در فرآیند سبز شدن از نظر پذیرش جامعه مؤثر بوده است، توجه دارد. اینجاست که کان می توانست با سرمایه گذاری فراتر از اقتصاد شهری و همچنین کاوش در ادبیات گسترده در زمینه برنامه ریزی محیطی و روانشناسی مصرف کننده به خدمت بهتری برسد. در واقع، نشانه واقعی پایداری در شهرها این است که تلاش های خوش نیت در کاهش آلودگی و طراحی سبز در واقع می تواند از طریق تغییر در دفتر سیاسی پایدار بماند.
برخی از فصل‌های کتاب با ارائه برخی داده‌ها در مورد ترجیحات مصرف‌کننده و رفتار رأی‌دهی، مانند تجزیه و تحلیل پیشنهاد 185 (افزایش مالیات بر بنزین) به عنوان یک تابع فاصله مسکونی از مرکز تجاری، به این تحلیل یکپارچه اشاره می‌کنند. با این حال، تلاقی عوامل سیاسی، آسیب شناسی های اجتماعی، و محدودیت های برنامه ریزی که می تواند منجر به چنین رفتاری شود به اندازه کافی در نظر گرفته نشده است. ادبیات جنبش‌های شهرسازی سبز نیز در این رابطه باید مورد توجه قرار گیرد (بیتلی، 2000).
همچنین یک گسست زمانی قابل توجه بین تلاش‌های سبزسازی که مسیر توسعه اقتصادی را دنبال می‌کنند و خود فرآیند برنامه‌ریزی وجود دارد. برنامه‌های سبزسازی اغلب چندین سال قبل از اجرا تدوین می‌شوند و اینکه آیا توسعه اقتصادی با آن افق برنامه‌ریزی همگام است یا نه، به وضوح در کتاب ارائه نشده است.
با مراجعه به ادبیات برنامه ریزی، کان متوجه می شود که حتی برخی از شاخص های پایداری نیز با جزئیات زیادی توسط برنامه ریزان مورد مطالعه قرار گرفته اند و ممکن است برای تحلیل های کمی خود کاملاً مفید باشند (برک و کانروی، 2000). علاوه بر این، داستان‌های موفقیت آرام در کشورهای در حال توسعه اغلب در تحلیل‌های کلان از این نوع نادیده گرفته می‌شوند. به عنوان مثال، چه چیزی می تواند سیاست های نسبتاً سبز در بوگوتا، کلمبیا را توضیح دهد که از مسیر مرسوم EKC نیز سرپیچی می کند.
علیرغم این کاستی ها، کان سهم مهمی در گفتمان تحلیلی در مورد سبز شدن شهرها داشته است. او با موفقیت توانسته است روش‌های اقتصادی نسبتاً باطنی را در قالب یک کتاب جلد شومیز کوتاه برای مخاطبان سیاست‌گذاری آگاه ارائه کند که خود یک دستاورد است.
The author is, however, quite nuanced in his analysis and does not blithely support the Cornucopian view that self-correction will take place in all circumstances. He first delineates the key attributes of environmental quality in urban areas, based on a review of environmental economics literature. In particular, air quality, gasoline consumption and use of public transit are given prominence. The data suggests a compelling case for the EKC hypothesis for air and noise pollution. Cities that have passed a certain threshold of income tend to have more clean and less noisy surroundings per capita.
Kahn also acknowledges that the EKC analysis has its limitations since the spatial quality of growth of cities and migration demographics are not adequately captured in this analysis. While acknowledging this limitation, Kahn also misses some of the most salient attributes of “Green Planning,” in terms of parks and pedestrian space or ecosystem-based water and drainage infrastructure that have been known to planners, at least since Ian McHarg’s Design with Nature (1967).
As an economist, Kahn is perhaps too preoccupied with the aggregate trends and less concerned with understanding what has worked in the greening process itself in terms of community acceptance. This is where, Kahn would have been better served by venturing beyond urban economics and also exploring the vast literature on environmental planning and consumer psychology. Indeed, the true mark of sustainability in cities is that the well-intentioned efforts at pollution reduction and green design can in fact be sustained through changes in political office.
Some of the chapters in the book hint at this integrative analysis by providing some data on consumer preferences and voting behavior such as the analysis of Proposition 185 ( a tax increase on gasoline) as a function residential distance form the business center. However, the confluence of political factors, social pathologies, and planning constraints that can lead to such behavior are not adequately considered. The literature on Green Urbanist movements would also have been important to consider in this regard (Beatley, 2000).
There is also a significant temporal disconnect between greening efforts that follow the path of economic development and the planning process itself. Plans for greening are often developed several years in advance of implementation and whether or not economic development is synchronous with that planning horizon is not clearly presented in the book.
Referring to the planning literature, Kahn would find that even some of the indicators for sustainability have been studied in great detail by planners as well and might be quite useful for his own quantitative analyses (Berke and Conroy, 2000). Furthermore, the quiet success stories in the developing world can often get missed in macro analysis of this kind. For example, what would explain the relatively green policies in Bogota, Colombia that also defy the conventional EKC trajectory.
Despite these shortcomings, Kahn has provided an important contribution to the analytical discourse on the greening of cities. He has successfully managed to present relatively esoteric economic methods for an informed policy audience within the span of a short paperback book, which is itself an achievement.
دانلود کتاب «شهرهای سبز: رشد شهری و محیط زیست»
برای دریافت کد تخفیف ۲۰ درصدی این کتاب، ابتدا صفحه اینستاگرام کازرون آنلاین (@kazerun.online ) را دنبال کنید. سپس، کلمه «بلیان» را در دایرکت ارسال کنید تا کد تخفیف به شما ارسال شود.